45.000 ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

Η φωτογραφία είναι από την Πλ. Κουμουνδούρου

και, αν προσέξει κανείς, θα διακρίνει

και ένα αναπηρικό καροτσάκι!

Όπως και να το κάνουμε, το να κοιμάσαι σε χαρτόκουτο στο αρχαιοπρεπές υπαίθριο θέατρο είναι άλλη αίσθηση και αποδεικνύει ότι, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι δανειστές μας ζούσαν σε σπηλιές.

45.000 άστεγοι στην Ελλάδα του μνημονίου… Άμεσα στέγη, τροφή και υποστήριξη για επανένταξη σε αυτούς τους ανθρώπους. Οι «νεόπτωχοι», απλοί άνθρωποι που πριν λίγους μήνες είχαν σπίτι και δουλειά περιφέρονται τώρα άστεγοι στους δρόμους της πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης αλλά και σε κάθε πόλη της Ελλάδος.

Σε όποια γωνία και να κοιτάξει κάποιος θα δει ανθρώπους αδύναμους, ταλαιπωρημένους, με «σκαμμένα» πρόσωπα από την πείνα να εκλιπαρούν για ελεημοσύνη. Οι άστεγοι δεν είναι τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, είναι άνθρωποι σαν εμάς που είχαν την ατυχία να χάσουν τη δουλειά τους και να βγούν στο δρόμο.

  

 Ένα κράτος πρέπει να στηρίζει τον πολίτη που δεν έχει μέρος να ζήσει, να του δίνει ένα πιάτο φαγητό και να του παρέχει ένα περιβάλλον μέσω του οποίου θα μπορεί να επανενταχθεί στην κοινωνία. Όταν ένας άνθρωπος μείνει στον δρόμο, χωρίς υποστήριξη  από την πολιτεία είναι αδύνατο να επανενταχθεί.

Πως θα ψάξει ο άστεγος για δουλειά (ανέκδοτο βέβαια με την επίσημη ανεργία στο 18,2%) όταν δεν έχει την δυνατότητα να κάνει ένα μπάνιο; Πως θα ψάξει ο άστεγος για δουλειά όταν τα λιγοστά υπάρχοντα του τα μεταφέρει συνεχώς πάνω του, στον αγώνα που δίνει κάθε μέρα για την επιβίωση μέσα στη πόλη; Πως θα ψάξει ο άστεγος  για δουλειά όταν πεινάει; Κανείς δε θα προσλάβει στη δουλειά του έναν άνθρωπο που μυρίζει, που είναι ρακένδυτος, που φαίνεται αδύναμος & ταλαιπωρημένος…

Απευθυνόμαστε στον κ. Παπαδήμο αλλά και στα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση και τους καλούμε άμεσα να πάρουν πρωτοβουλίες για τη δημιουργία οργανωμένων χώρων υποστήριξης και φιλοξενίας αστέγων. Δεν εννούμε γυμναστήρια και αποθήκες όπου οι άστεγοι θα ξαπλώνουν στο πάτωμα για να περάσουν τη νύχτα… Εννοούμε τη δημιουργία χώρων στους οποίους ο άστεγος θα βρίσκει ένα ανθρώπινο κρεβάτι, πρόσβαση σε μπάνιο, φαγητό, αξιοπρεπή ρούχα, πρόσβαση σε αγγελίες εργασίας και υποστήριξη για επαγγελματική αποκατάσταση, για όσο χρειαστεί.

Φυσικά ζητάμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες και από τους δήμαρχους και ειδικά από τον κ. Καμίνη και τον κ. Μπουτάρη (το κάνουμε προσωπικό και περιμένουμε απάντηση).

Πριν πείτε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, σκεφθείτε ότι η απελπισία φέρνει εγκληματικότητα. Σε έναν εγκληματία στη φυλακή, αυτά που ζητάμε για τους αστέγους, η πολιτεία τα παρέχει. Μην περιμένετε να γίνουν εγκληματίες και μην περιμένετε όσοι δεν μπορούν να παρανομήσουν να πεθάνουν για να λυθεί το πρόβλημα.

ΠΗΓΗ: http://hamomilaki.blogspot.com/