Η ΙΤΕΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ (1936-1940) Α΄ ΜΕΡΟΣ

• Γράφει ο ιατρός Δημ. Ιωάν. Κολοβός (πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Σελίδες απ΄τη Φωκίδα", τεύχος 24/1982, σελ 24/744)

Στο βάθος του Κρισσαίου κόλπου, εκεί όπου η λιόφυτη κοιλάδα των Σαλώνων συναντάει το κύμα, είναι χτισμένη η Ιτέα. Καινούργια σχετικώς πόλη-το Ψήφισμα για την ίδρυσή της υπογράφηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1830 αλλά ο εποικισμός της, ύστερα από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, άρχισε το 1855-εξελίχθηκε γοργά χάρη στην πλεονεκτική γεωγραφική της θέση.

Αποτελώντας τη μοναδική διέξοδο ολόκληρης σχεδόν της Παρνασσίδας προς τη θάλασσα, που τότε αντιπροσώπευε τον έξω κόσμο, και παίρνοντας τη θέση και το ρόλο της αρχαίας Κίρρας που με το όνομα Ξηροπήγαδο βρισκόταν φωλιασμένη στο "Παλιό Χωριό" κοντά στον Άγιο Πολύκαρπο, φυσικό ήταν να μπει γρήγορα στο δρόμο της προόδου και της εξέλιξης.

Την πορεία της δε ευνόησαν και επετάχυναν μερικά γεγονότα που επέδρασαν καταλυτικά στην ανάπτυξή της. Ο σεισμός του 1870 πρώτα, που κατέστρεψε ολόκληρη σχεδόν την επαρχία, έφερε νέους οικιστές στην Ιτέα και, το κυριώτερο, ξανάφερε το Ξηροπήγαδο δίπλα στη Θάλασσα-και την Ιτέα-όπου βρίσκεται σήμερα. Έτσι η αραιά, έστω, κατοικημένη περιοχή επεκτάθηκε από την "Αγκάλη" ως τη "Σκληρή" και τούτο έδωσε άλλο αέρα στην Ιτέα.

Και το άνοιγμα του Ισθμού της Κορίνθου που επακολούθησε σε λίγο (1893) κατέστησε ευκολότερη τη συγκοινωνία με τον Πειραιά και Αθήνα-Με την Πάτρα και Ευρώπη υπήρχε ήδη- και άνοιξε νέους δρόμους. Και αγορές.

• Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Ιτέα Παρνασσίδας-ΧΡΟΝΙΚΟ" του Μαιευτήρα-Γυναικολόγου ιατρού Δημ. Ιωάν. Κολοβού, εκδόσεις Πιτσιλός, Αθήνα 1995.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

ΠΗΓΗ: http://iteafwkidas.blogspot.gr/