Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Ουρές στα λιμάνια και στα διόδια; Ας μην ξεγελαστούμε...


Τέτοιον Αύγουστο δεν έχω ξαναδεί.! Περνώ μια βόλτα απ' τα ξενοδοχεία και είναι σχεδόν άδεια. Μόνο ξένοι κι αυτοί λιγότεροι από ποτέ. Περνώ μια βόλτα από τα άλλοτε κραταιά ταβερνάκια κι είναι σχεδόν άδεια. Μόνο κάτι ξένοι κι αυτοί λιγότεροι από ποτέ.

Ένα πανηγύρι στην πλατεία και τα άλλοτε γεμάτα τραπέζια από γουρουνοπούλες, σουβλάκια, μπύρες και κρασιά, τώρα είναι ένα κουτάκι μπύρα ανά άτομο. Μια μπύρα για δυο ώρες και μετά... σπίτια τους. Φαίνεται πως τα φάγαμε μαζί (που λέει και το σίχαμα) τόσο που κάναμε βαρύ στομάχι και από επιλογή μας δε θέλουμε άλλο κι έτσι κρατάμε το στομάχι μας άδειο από νέες απολαύσεις.

Σήμερα, δεκαπενταύγουστο θα 'χει πολλά πανηγύρια παντού.

Αν περάσει κάποιος από μακριά, θα δει ουρές από αυτοκίνητα και θα μονολογήσει "είναι που δεν έχετε λεφτά ρε πούστηδες κωλοέλληνες, αλλά τα πανηγύρια τίγκα! Καλά λένε πως έχουμε πολύ λίπος ακόμα..." Αν περάσει όμως κάποιος μέσα απ' τα τραπέζια θα δει ένα κουτάκι μπύρα ανά άτομο και στο τσακίρ κέφι κι ένα μεζέ στη μέση για να τσιμπήσουν όλοι ένα κομμάτι σαλαμάκι.

Αν πας παρακάτω στα μεγάλα club που κάποτε χρειαζόσουν... αίτηση για να μπεις, τώρα έχουν βάλει μέχρι και κράχτες κα καλησπεράκηδες για να σε τσιμπήσουν περαστικό και να σε βάλουν μέσα. Γιατί μέσα σχεδόν όλα είναι μισοάδεια. Και δουλεύουν -όπως και τα μπουζούκια- ένα με δύο βράδια τη βδομάδα, από εφτά που δούλευαν κάποτε.

Σήμερα δεκαπενταύγουστο, ίσως γεμίσουν από κόσμο. Μην ξεγελαστείτε και μην κολαστείτε. Σχεδόν τσάμπα θα διασκεδάσουν όλοι. Θα "διασκεδάσουν"... Με τι μυαλό, με τι λεφτά, με τι κέφι; Έρχεται η λυπητερή της Εφορίας σ' έναν-έναν και ο καθείς μετράει τις δόσεις που θα αποπληρώσει τον κεφαλικό του φόρο. Πού μυαλό για διασκέδαση και απόλαυση του θαυμάσιου καλοκαιριού μας;

Βγαίνοντας στην εθνική ίσως συναντήσετε ουρές αυτοκινήτων στα διόδια. Μην ξεγελαστείτε και μην κολαστείτε. Όλοι πάνε να μείνουν κάπου τσάμπα. Ρωτήστε και κανένα ξενοδόχο να σας πει. Όλοι φέτος πήγαν διακοπές σε σπίτια εξοχικά δικά τους, συγγενών ή φίλων. Και όπου πάνε, δεν ξοδεύουν σχεδόν τίποτα. Μαγειρεύουν και τρώνε στα σπίτια. Περνούν την ώρα κουβεντιάζοντας στην αυλή, παίζοντας κάνα χαρτάκι και ατενίζοντας το απέραντο. Πάνε στη θάλασσα και μένουν εκεί 5-6 ώρες, παλεύοντας με το φως και τη σκιά. Το πολύ-πολύ παρέα μ' έναν καφέ 5-6 ώρες. Κι όταν ζεσταίνεται ο καφές, δεν παίρνουν κοκτέιλ ή χυμό. Πάνε ως το μπαρ της παραλίας, για να τον ξαναγεμίσουν με παγάκια...
Και τα αμάξια τους; Έχουν να περάσουν σέρβις, ΚΤΕΟ κλπ κάτι χρόνια. Φτιάχνουν ό,τι χαλάει. Τρακαρισμένα, γρατζουνισμένα τα κυκλοφορούν, γιατί πού λεφτά για επισκευή; Αρκεί να πηγαίνουν οι τέσσερις ρόδες κι ας έχει γίνει το αμαξάκι εμπριμέ απ' τα μπαλώματα.
Και στο πλοίο πηγαίνοντας θα δείτε κόσμο, πολύ κόσμο. Θα πείτε "κλαίνε, κλαίνε, μα λεφτά για διακοπές έχουν!" Μην ξεγελαστείτε! Μόλις ανεβείτε, θα τους δείτε όλους σχεδόν να κοιμούνται κατάχαμα, σε αυτοσχέδια κρεβάτια, με στρώμα τη μοκέτα, σκέπασμα τη ζακέτα και προσκεφάλι τους αγκώνες τους. Οι καμπίνες είναι για τους λίγους. Κι ο ύπνος μαζί. Και φαί, το κέικ που πήραν απ' το σπίτι. Και οι περισσότεροι πεζοί. Τα γκαράζ των πλοίων μισοάδεια.
Εγώ απ' την πλευρά μου, ένα σας (λέω και ξανά) λέω μόνο:  μην ξεγελαστείτε από την εικόνα των πολλών εκδρομέων. Μην πέσετε στην παγίδα του "όλο κλαίγεστε, μα όλο διασκέδαση μου είστε!". Γιατί δεν είναι έτσι. Τα φαινόμενα απατούν. Οι πολλοί μαζεύουν πεντάευρα για να έχουν λίγα χρήματα για ξόδεμα και να απολαύσουν ό,τι μπορέσουν να απολαύσουν. Θα υπάρξουν πολλά "αξιόπιστα" ρεπορτάζ των κίτρινων ιστο-φυλλάδων που θα ειρωνεύονται την ανέχεια του Έλληνα.
Οι "Πάσχοι Μανδραβέλληδες" μπορεί να διαγράφηκαν από την ΕΣΗΕΑ, αλλά βήμα έχουν ακόμη και θα έχουν πάντα για να πουλάνε εκδούλευση στα αφεντικά τους και να εκμεταλλευτούν τις επιφανειακές ματιές μας στα πράγματα.
Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Ας μην κοιτάμε επιφανειακά. Ας κάνουμε μια βόλτα μέσα στο πλήθος των πολυάριθμων εκδρομέων. Εκεί που φαίνεται η αλήθεια.
Εκεί, πίσω από τις πέντε πόρσε της μόστρας υπάρχουν χιλιάδες πεζοί που αναζητούν λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς μέσα στα χρόνια δυστυχίας. Άνθρωποι σαν κι εμάς που αναζητούν οάσεις χαμογέλων μες στις ερήμους των δακρύων. Ας αφήσουμε τους εμπόρους-γραφιάδες του δηλητηριασμένου νερού να πιουν την πραμάτεια τους μόνοι τους.  Να καταπιούν το δηλητήριό τους και νη μην ποτιστούμε κι εμείς απ' αυτό. Εμείς είμαστε μαζί, στην ίδια γωνιά στριμωγμένοι, στο ίδιο μετερίζι στοιβαγμένοι.
Ας μην ξεγελαστούμε απ' τους παπαγάλους των απέναντι...


1 σχόλιο:

ΕΛΛΗΝΑΣ είπε...

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΚΡΙΒΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΑ ΠΟΥΣΤΟΝΗΣΙΑ.Α ΡΕ ΒΟΙΔΟΠΤΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΑΜΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ.ΛΕΩ ΑΜΑ!!!