Ένα αληθινό παραμύθι- μια
αξέχαστη εμπειρία Το 1800 ο Ηλίας Διαμαντάκης φεύγει από την Κρήτη για τα
Μουδανιά της Μ. Ασίας. Εκεί έφτιαξε περιουσία και οικογένεια με τέσσερα παιδιά.
Δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Η μια του κόρη παντρεύτηκε στην Χάλκη τον Ηλία
Μποράκη. Η οικογένεια Μποράκη λόγω του ότι ζούσε στην ευρύτερη περιοχή της
Κωνσταντινούπολης μπορούσε σύμφωνα με την συμφωνία της ανταλλαγής των πληθυσμών
να παραμείνει στους τόπους που κατοικούσαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Το 1928 στη Χάλκη γεννήθηκε η
Ελένη Μποράκη. Η ωραία Ελένη το ¨Ρόδο της Χάλκης ¨ , όπως την έλεγαν αγαπήθηκε
και ¨κλέφτηκε ¨με ένα Τούρκο αξιωματούχο. Αυτή η πράξη της δεν έγινε αποδεκτή
από την οικογένειά της αλλά ούτε από την Τουρκάλα πεθερά της , που έλεγε ¨
γκιαούρισα δεν βάζω στο σπίτι μου¨. Έφυγε λοιπόν να ζήσει με τον άνδρα της στην
Άγκυρα. Πεθαίνοντας όμως ο άνδρας της μετά από εννέα χρόνια , μόνη και αβοήθητη
και με ένα μωρό 9 μηνών γύρισε πίσω. Δεν έγινε όμως δεκτή από την οικογένεια
της, αλλά ούτε από την πεθερά της, που της πήρε το παιδί και την έδιωξε.
Κυνηγημένη για δεύτερη φορά και με τον καημό του παιδιού της, πήγε για δεύτερη
φορά στην Άγκυρα δουλεύοντας για να ζήσει. Εκεί γνώρισε τον δεύτερο –Τούρκο κι
αυτόν-άνδρα της που τον παντρεύτηκε το 1955. Απέκτησε μαζί του τρία παιδιά δύο
αγόρια και ένα κορίτσι. Τα βάσανα της ωραίας Ελένης δεν τελειώνουν. Το ένα
αγόρι της το χάνει σε δυστύχημα σε ηλικία 19 χρονών ενώ σπούδαζε στο
Πανεπιστήμιο στην Άγκυρα. Μετά από 25 χρόνια ανακαλύπτει τα ψέματα που της
έλεγαν οι Τούρκοι συγγενείς , ότι τάχα η πρώτη κόρη της είχε πεθάνει. Αυτή
ζούσε στην Ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης . Γνωρίστηκαν μάνα και κόρη,
όμως το χάσμα των 25 χρόνων είναι μεγάλο. Αυτή λοιπόν τη γιαγιά , που είναι
πρώτη εξαδέλφη της γιαγιάς μου Καλλιρόης Καζατζοπούλου την βρήκαμε και την
επισκεφτήκαμε οκτώ ανίψια – εγγόνια από την Ιτέα, Βέροια, Αθήνα, Κομοτηνή και
Αλεξανδρούπολη.
Η Ελένη που σήμερα λέγεται
Melehat, ζει στην πόλη Bolu κοντά στην Άγκυρα μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια
της. Η υποδοχή που είχαμε από την ίδια και τα παιδιά της ήταν συγκινητική. Με
κλάματα μας υποδέχτηκαν, με κλάματα μας αποχαιρέτησαν με την διαβεβαίωση ότι
σύντομα θα ξανασυναντηθούμε στην Τουρκία και στην Ελλάδα . Οι διηγήσεις της
γιαγιάς , οι αναμνήσεις της και η φιλοξενία των Τούρκων ήταν για μας μια
αξέχαστη εμπειρία. Μουσταφά, Μελέκ, Φατμέ, Κασμίρ , Ισμιχάν … σας περιμένουμε
στην Ελλάδα να σας γνωρίσουμε την Πατρίδα των Προγόνων της μητέρας και γιαγιάς
σας.
Νίκος Καζατζόπουλος
Πρόεδρος συλλόγου Μικρασιατών Ιτέας Φωκίδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου