Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Υπάρχει σήμερα φτωχός πολιτικός;


ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΆ … ΞΑΝΑΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΟ  

Έτος 1951, η Ελλάδα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, καθώς έχει πρόσφατα βγει από τα ερείπια μιας πολυετούς εμπόλεμης κατάστασης που έχει σμπαραλιάσει κυριολεκτικά τη χώρα.
Πρωθυπουργός, ο επονομαζόμενος «Μαύρος Καβαλάρης», ο Νικόλαος Πλαστήρας. Ένας άνθρωπος, τού οποίου ο πατριωτισμός, η ηθική αρετή και η εντιμότητα δύσκολα αμφισβητούνται, ακόμη κι από πολιτικούς αντιπάλους.
Το περίφημο εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ», το οποίο βρισκόταν στην Λεωφόρο Συγγρού, δημοσιεύει αγγελία, ζητώντας οδηγό.
Όπως ήταν φυσικό, οι υποψήφιοι που διεκδίκησαν την θέση, ήταν πολλοί.
Ο υπάλληλος της «ΦΙΞ» που εξέταζε τις αιτήσεις, κάποια στιγμή κοιτάζει ερευνητικά, κάποιον από τούς υποψήφιους που βρισκόταν εκείνη την ώρα μπροστά του, με έναν τρόπο σαν να προσπαθεί να ξεδιαλύνει κάποιο μυστήριο.
Το επώνυμο που αναγράφεται στην αίτηση εργασίας, «Πλαστήρας».
 «Τον πρωθυπουργό τί τον έχετε;», ρωτά με μια ανάλαφρη και περιπαικτική διάθεση ο υπάλληλος.
 Ο μεσόκοπος υποψήφιος, μ’ ένα ύφος ντροπής και ταυτόχρονα μ’ έναν χαμηλόφωνο τόνο, αναλαμβάνει να εξηγήσει:
«Είναι αδελφός μου.  Είναι όμως επιθυμία, δική μου και δική του, αν υπάρχει κάποιος καταλληλότερος για τούτη τη θέση, να μην σάς επηρεάσει η σχέση αυτή».

Υπενθυμίζεται, πως ο Νικόλαος Πλαστήρας, εκτός από τις υπηρεσίες του στην πατρίδα, πρόσφερε διακριτικά τον μισθό του σε άπορους και ορφανά παιδιά, ενώ ο ίδιος πέθανε πάμφτωχος.
Άφησε πίσω του την «τεράστια» περιουσία, που αποτελούνταν από τα παράσημά του, 216 δραχμές, 10 δολάρια κι ένα σιδερένιο κρεβάτι εκστρατείας.
Ακόμη και το κουστούμι της κηδείας του, ήταν προσφορά φίλου του Εσύ, τίμιε αναγνώστη, απλά κάνε την θλιβερή σύγκριση στο μυαλό σου, του τότε και του τώρα και βγάλε τα ανάλογα συμπεράσματα.

Νίκος Χριστοδουλόπουλος

Αναρτήθηκε από Ανέστης Θ.Κετσετζίδης

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:ΤΟΤΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ.ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟ 74 ΚΑΙ ΔΩΘΕ.

Ανώνυμος είπε...

TO ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ITEANEWS .
AΛΛΑ ΔΕΞΙΟΥΛΙΔΕΣ (ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΣΥΡΙΖΑ)ΤΟΥ ΚΑΡΤΕΡΙΑ Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΕΞΙΟΣ!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ που είμαι στην Καρτερία, ούτε δεξιός είμαι, ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε αριστεροδέξιος, ούτε Κεντροπάνω και Μεσοκάτω. Αν τον σχολιαστή 1:47 τον βολεύει αυτό, δικαίωμά του. Υπάρχει και το iteanews όπως λέει. Αν δε είναι μεγάλος σε ηλικία, θα είχε ακούσει και θα είχε νοιώσει το περίφημο: Τί Πλαστήρας, τί Παπάγος! Αν όμως είναι νεαρότερος, τότε μια συμβουλή: Οι ταμπέλες Δεξιός-Αριστερός-Κεντρώος-κλπ. μας φέρανε εδώ. Και όσο ισχύουν, τόσο θα μας τραβάνε προς τα πίσω. Φιλικά

Ανώνυμος είπε...

Τι να σου κανω 1:47 που δεν μπορω να γραφω πολιτισμενα,οπως ο 4:58.Μου ερχονται πολλα να σου πω,αλλα δεν εχω ορεξη σημερα.Ακου ρε,δεξιος και δεξιουλης-αριστερουλης και προοδευτικουλης υστερα απ οσα βλεπει να γινονται.Ουστ κοπριες που θα βαλετε εσεις μυαλο.Ρε,αμα δε σας κυνηγαει μια μερα η χρυση αυγη στα σοκακια να με χεσεις.

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ.

Ανώνυμος είπε...

για τον μαύρο καβαλάρη μου είχε μιλήσει ο παππούς μου που πολέμησε δίπλα του στη μικρασία και είχε χάσει το ένα του μάτι στη μάχη αρχηγός και ηγέτης, στο γουδί οι πολιτικοί-προδότες της εποχής εκείνης τιμωρήθηκαν, στις μέρες μας δεν ξέρω αν ο λαός μας θα νιώσει ότι αυτοί οι πουλημένοι πολιτικοί θα λογοδοτήσουν και θα τιμωρηθούν επιτέλους

αΝώΔυΝος είπε...

Ο Πλαστήρας υπήρξε έντιμος άνθρωπος και σπουδαίος στρατιωτικός ηγέτης, διακρινόμενος ιδιαίτερα τόσο κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (όπου έλαβε το προσωνύμιο που πολύ σωστά αναφέρει ο φίλος παραπάνω), όσο και στη Μικρασιατική εκστρατεία, όταν η μονάδα του ήταν από τις ελάχιστες που οπισθοχώρησαν συντεταγμένα και διέσωσαν πολλούς αμάχους. Στην πολιτική, ωστόσο, που σίγουρα δεν ήταν το δυνατό του σημείο, βαρύνεται με τα δυο αποτυχημένα κινήματα του 1933 και του 1935, όταν προσπάθησε να επιβάλλει τη δημοκρατία με τη βία των όπλων. Ως πρωθυπουργός υπήρξε αδέκαστος, αλλά και άβουλος, μη αντιδρώντας σε αθρόες εκτελέσεις κομμουνιστών από τα έκτακτα στρατοδικεία, ύστερα από τη λήξη του εμφυλίου. Αλλά και κατά τη διάρκεια της "επανάστασης" του 1922 δεν απέτρεψε την εκτέλεση των έξι στο Γουδί, για την οποία πίεζε ασφυκτικά ο σκληροπυρηνικός Θεόδωρος Πάγκαλος, μετέπειτα δικτάτορας. Γενικά, ήταν προσηλωμένος στο Βενιζελισμό, οπαδός του δημοκρατικού πολιτεύματος και εχθρός του στέμματος, για το οποίο πίστευε ακράδαντα ότι επεσώρευσε πολλ΄αδεινά στη χώρα. Βέβαια, στα τελευταία του χρόνια φάνηκε μετριοπαθής προς πάντες, γεγονός που τον κατατάσσει μεταξύ των μη ριζοσπαστών πρωθυπουργών...