Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Τι σημαίνει για τις καταθέσεις η τραπεζική εποπτεία


Το ποιές τράπεζες θα καλύπτει και πότε θα προχωρήσει η κοινή ασφάλιση των καταθέσεων είναι τα μεγαλύτερα θέματα που ανοίγονται στο δρόμο για τη συλλογική ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία.

Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times με τίτλο:Μην παίζετε με την τραπεζική εποπτεία

''Υπάρχει ευρεία πολιτική υποστήριξη για την ταχεία κίνηση προς την συλλογική ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία, ακόμη και εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης (με την προϋπόθεση ότι περιλαμβάνει μόνο τις τράπεζες της ευρωζώνης). Η Κομισιόν σκοπεύει να παρουσιάσει προτάσεις μέχρι το τέλος του έτους. Ποια κριτήρια θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να αποτιμήσουμε κατά πόσο ταιριάζουν στον σχεδιασμό;

Η λογική μιας τέτοιας κίνησης είναι ότι πολλοί πιστεύουν πως οι εθνικοί επόπτες δεν είναι πλέον αξιόπιστοι να εποπτεύσουν επαρκώς τις τράπεζές τους, κι αυτό έχει επιπτώσεις και σε άλλες χώρες, ειδικά εκείνες που χρειάζεται να υποστηρίξουν τις τράπεζες άλλων κρατών μέσω των ταμείων διασώσεων.

Θεωρείται δεδομένο ότι μια υπερεθνική ΕΕ ή ίσως ένας επόπτης της ευρωζώνης, θα κάνει καλύτερα την δουλειά της σωστής επόπτευσης της λειτουργίας τους, αν και τα κράτη μέλη θα παραμείνουν υπεύθυνα για την επόπτευση των επιχειρήσεων.

Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το ποιες τράπεζες θα πρέπει να καλύπτει και κατά πόσον θα μπορεί να αποδώσει χωρίς να διευθετηθούν παράλληλα η κοινή ασφάλιση καταθέσεων και η τραπεζική εκκαθάριση. Τα δικαιωματα ψήφων βρισκονται επίσης στο επίκεντρο της συζήτησης, αν και παραμένει σκοτεινό σημείο το κατά πόσον θα βελτιωθεί η επόπτευση όταν υπάρχει εθνικη ψήφος.

Εχει γίνει όμως πολύ λιγότερη συζήτηση για το τι πραγματικά περιέχει η υπερεθνική εποπτεία. Για να αποτιμηθούν οι προτάσεις της Κομισιόν, πρέπει να απαντηθούν τα ακόλουθα.

Ποιος θα καθορίζει την εποπτική κουλτούρα των τραπεζών και των τραπεζιτών και με ποια νομική εξουσία; Ποια δικαστήρια θα επιβάλλουν τις εποπτικές αποφάσεις και θα δικάζουν τις εφέσεις από θεσμούς και ιδιώτες (όπως για ζητήματα καταλληλότητας ή ιδιοκτησίας); Σε ποια δικαστήρια θα μπορούν τα τρίτα μέρη να προσφύγουν κατά των αποφάσεων του επόπτη; Σε ποιες Αρχές, βουλευτικές ή υπουργικές, θα λογοδοτεί ο επόπτης; Ποιες είναι οι διαδικασίες εσωτερικής διακυβέρνησης πάνω στις οποίες θα λαμβάνονται οι εποπτικές αποφάσεις; Πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις για την μακροπρόθεσμη στρατηγική; Και πώς θα ισορροπούν τα συμφέροντα του ενός κράτους μέλους έναντι του άλλου;

Κάθε μια από αυτές τις ερωτήσεις είναι αμφιλεγόμενη.

Υπάρχει μια αντίληψη ότι αυτός ο ευρωπαϊκός εποπτικός ρόλος μπορεί να δοθεί στην ΕΚΤ, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Η υπάρχουσα συνθήκη αναφέρει ότι η ΕΚΤ ενδεχομένως να αναλάβει «ειδικές ευθύνες… που αφορούν στρατηγικές σχετικές με την ορθή επόπτευση των τραπεζών». Είναι μάλλον τραβηγμένο να επενδύσουμε στην κρίσιμη λέξη «στρατηγικές» όλα τα παρεπόμενα της λήψης εποπτικών αποφάσεων, και της εφαρμογής τους στα δικαστήρια.

Η πρόσφατη συζήτηση στην Βρετανία σχετικά με τον ρόλο της Τράπεζας της Αγγλίας, μας θυμίζει επίσης ότι ο συνδυασμός κάτω από την ίδια στέγη της ευθύνης επόπτευσης τραπεζών και του καθορισμού νομισματικής πολιτικής, όπως προτείνεται και για την ΕΚΤ, είναι πολύ σπάνιος στις προηγμένες χώρες. Μόνο στις ΗΠΑ η Fed πλησιάζει κάπως, αλλά ακόμη κι εκεί οι εποπτικές ευθύνες εκτελούνται μέσα από ξεχωριστές διοικητικές δομές και σε συνεργασία με μια σειρά άλλες ρυθμιστικές αρχές.

Γι’αυτό οι νομικές, πολιτικές και θεσμικές προκλήσεις της μεταστροφής από την εθνική στην υπερεθνική εποπτεία, είναι τεράστιες και χρειάζονται χρόνια για να επιλυθούν, όχι μήνες.

Εν τω μεταξύ, ακούγεται πιο πρακτικό να χτίσουμε πάνω σε υπάρχουσες συμφωνίες για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες. Η μεγαλύτερη "ανεπίσημη" συμμετοχή των πιστωτριών κυβερνήσεων στην επόπτευση τραπεζών οι οποίες προκαλούν ανησυχίες, ενώ παραμένουν οι νομικές και πολιτικές ευθύνες στα κράτη μέλη, ίσως είναι ένας τρόπος να προχωρήσει το θέμα.

Ένας άλλος τρόπος ίσως είναι να εμπλακεί το European Systemic Risk Board, του οποίου οι εξουσίες μένουν αχρησιμοποίητες, πολύ πιο σοβαρά στην παροχή συστάσεων προς τις τράπεζες.

Όμως η μεταφορά της επίσημης ευθύνης για μεμονωμένες τράπεζες, τους εργαζόμενούς και τους πολλούς μετόχους από τα δοκιμασμένα και ανθεκτικά εθνικά δικαστικά συστήματα τα οποία λογοδοτούν σε εθνικά κοινοβούλια, είναι ένα τεράστιο βήμα που δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται «ελαφρά». Αυτό το έργο έχει στόχο να βοηθήσει να επιλυθεί η κρίση, αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να μπουν όλα τα στοιχεία στην σωστή θέση. Οι πολίτες της Ευρώπης δεν χρειάζονται ένα παραπάνω μπέρδεμα''.

Πηγή: Euro2day

ΑΠΟ: www.newsit.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: