Ωραία τα κατάφεραν. Στην προσπάθειά τους να μαζέψουν φόρους κατέστρεψαν την αγορά του real estate. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι τιμές των ακινήτων υποχώρησαν περισσότερο από 50%. Διέλυσαν τον κατασκευαστικό κλάδο, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων στην ανεργία. Το ακριβώς αντίθετο από εμάς έκαναν οι Πορτογάλοι! Αλήθεια, εκείνοι δεν είχαν τρόικα;
Ο αναγνώστης μας Δ.Σ. μας περιγράφει τι βίωσε ο ίδιος σε σχέση με τα όσα έχουν συμβεί στην Πορτογαλία:
"Πριν 6 χρόνια είχα πάει στην Λισσαβώνα για να βαφτίσω την κόρη μιας φίλης μου. Μια πάρα πολύ ωραία πόλη με σεβασμό στην αρχιτεκτονική της παράδοση. Οι αξίες τότε των διαμερισμάτων ήταν το ένα τρίτο αντίστοιχων της Αθήνας και μιλάμε για καταπληκτικά παλιά κτίρια, ορισμένα εκ των οποίων με θέα και τον Ατλαντικό και το ποτάμι και άστα να πάνε. Σου λέω τρέλα ομορφιάς.
Τα τελευταία δύο - τρία χρόνια οι αξίες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί, τα πάρα πολλά άδεια κτίρια που είχα δει έχουν αναπαλαιωθεί και πουληθεί και η πόλις βρίσκεται σε οργασμό ανοικοδόμησης και αύξησης αξιών. Γιατί;
Διότι οι κουτόφραγκοι έβγαλαν ένα νόμο που λέει ότι όποιος πολίτης χώρας μη ευρωπαϊκής ένωσης αγοράσει ακίνητο αξίας πάνω από μισό εκατομμύριο, παίρνει πέντε χρόνια άδεια παραμονής στη χώρα. Μετά την πάροδο της πενταετίας παίρνει διαβατήριο και γίνεται πολίτης της Ευρωπαϊκής ένωσης. Κινέζοι και πολλοί πολίτες από τις παλιές αποικίες ακόμα τρέχουν. Οι αξίες ανεβαίνουν. Οι εργάτες δουλεύουν. Τα μαγαζιά οικιακών συσκευών, επίπλων ξεπουλάνε και όλη αυτή η κατάσταση βοηθάει με τρόπους που μόνον οι δικοί μας εκδικητικοί δεν καταλαβαίνουν.
Δεν το άφησαν όμως μόνο εκεί. Ευνόησαν φορολογικά τους πολίτες της ΕΕ που ζουν στην Πορτογαλία και έχουν εισοδήματα σε άλλες χώρες. Δηλαδή, τους πλούσιους Ευρωπαίους που ο κάθε ένας θα ήθελε να καταναλώνουν στην δική του αγορά.
Φαντάσου αν μας είχαν εμπιστοσύνη οι Σύριοι, οι Λιβανέζοι και οι Κινέζοι τι θα γινότανε με ένα ανάλογο νομικό - φορολογικό καθεστώς. Αλλά εδώ δεν εμπιστευόμαστε οι Έλληνες την κυβέρνηση και θα την εμπιστευτούν οι ξένοι";
Ο κρυμμένος θησαυρός
Αν η Πορτογαλία κατόρθωσε τόσα πολλά πράγματα στο real estate, εμείς θα έπρεπε να έχουμε κάνει πολλαπλάσια. ΄Όχι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι από τους Πορτογάλους, αλλά διότι διαθέτουμε καλύτερο οικόπεδο. Το έχουν πει πολλοί ειδικοί στον χώρο των επενδύσεων: Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μία πολύ πλούσια χώρα εκμεταλλευόμενοι τις φυσικές της ομορφιές.
Η Ισπανία είναι η χώρα που έχουν επιλέξει εκατομμύρια Ευρωπαίοι για να ζήσουν τα χρόνια της συνταξιοδότησής τους. Επίσης, στην γειτονική Τουρκία έχουν γίνει εκατοντάδες χιλιάδες συναλλαγές από Ευρωπαίους που αναζητούν ήλιο και θάλασσα. Στην Ελλάδα δεν πλησιάζει άνθρωπος! Όποιος πιστεύει ότι "θριαμβεύουμε" δεν έχει παρά να δει τι έχει συμβεί αλλού...
Φταίει η έλλειψη κτηματολογίου, η απουσία δασολογίου και χρήσεων γης, οι δυσκολίες στην οικοδόμηση. Φταίνε πολλά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Το real estate θα μπορούσε να είναι και πάλι η ατμομηχανή της χώρας. Χωρίς να γεμίσουμε με τσιμέντο όλες τις παραλίες της χώρας. Δίχως να γίνουν υπερβολές. Με σεβασμό στο περιβάλλον και στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Θα μπορούσε! Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κυβέρνηση να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες.
Το real estate είναι ο κρυμμένος θησαυρός αυτής της χώρας. Ας σκεφτεί κάποιος τι έχει να συμβεί έτσι και αρχίσουμε να αξιοποιούμε τις δυνατότητές μας. Πόσοι πλούσιοι ξένοι μπορούν να αποκτήσουν κατοικία στην Ελλάδα και τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την Οικονομία μας. Δεν είναι μόνο το ότι θα εργαστούν χιλιάδες άνθρωποι που ασχολούνται με την οικοδομή. Μιλάμε για εκατομμύρια νέους τουρίστες κάθε χρόνο! Άνθρωποι που θα μένουν στην χώρα, θα καταναλώνουν, θα έχουν χρήματα σε μία τράπεζα. Είναι μία αλυσίδα πραγμάτων που ως τελικό αποτέλεσμα οδηγούν στην ανάπτυξη.
Γιατί δεν κάνουμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση; Μην μας πουν επειδή υπάρχει η τρόικα! Τρόικα υπήρχε και στην Πορτογαλία. Μην μας πουν ότι έχουν άλλες προτεραιότητες. Δεν γνωρίζουμε μεγαλύτερη προτεραιότητα από το να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Το real estate είναι μία πραγματική και ορατή διέξοδος. Έχουμε αφήσει να χαθούν πολλές δεκαετίες. Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τα αυτονόητα κι αντί να καταστρέφουμε μία ολόκληρη αγορά στην προσπάθειά μας να μαζέψουμε λίγους φόρους, να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες ανάπτυξης. Το ελληνικό δημόσιο έχει έτσι να κερδίσει περισσότερα απ΄ ότι με τον ΕΝΦΙΑ...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου