Έκλεισα την εξώπορτα πίσω μου, κρέμασα το μπουφάν μου στον καλόγερο και προχώρησα βιαστικά προς το καθιστικό για να καλησπερίσω την αγαπημένη μου Μπέσυ.
Εκεί πάγωσα. Η ακριβή μου καθόταν στον καναπέ στητή κι αλύγιστη. Το θείο πρόσωπό της ήταν κίτρινο, τα, συνήθως, ζεστά κι ονειροπόλα μάτια της ορθάνοιχτα με τα βλέφαρα ακίνητα και μια γραμμή σάλιου κρεμόταν από τα γλυκά της χείλη μέχρι τον αλαβάστρινο λαιμό της. Τρομαγμένος,την έπιασα από τους ώμους και την ταρακούνησα δυνατά, φωνάζοντας απεγνωσμένα το όνομά της. Καμμιά αντίδραση. Τι είχε πάθει το μωρό μου;
Έριξα μια πανικόβλητη ματιά στο τραπεζάκι, δίπλα της και είδα ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς με τόνο κι ένα ποτήρι λευκό κρασί. Με σπασμωδικές κινήσεις άνοιξα το σάντουιτς και το μύρισα. Το ψάρι δεν ήταν χαλασμένο. Δοκίμασα το κρασί. Δεν ήταν ξυνισμένο. Κοντεύοντας να λιποθυμίσω από τον φόβο μου, άρπαξα το τηλέφωνο για να καλέσω ασθενοφόρο, όταν συνειδητοποίησα πως, όλη την ώρα, η τηλεόραση ήταν ανοιχτή. Τότε τα κατάλαβα όλα μονομιάς και ηρέμησα.
Έκλεισα την τηλεόραση. Έβαλα ένα μαξιλάρι στο μπράτσο του καναπέ κι έγειρα απαλά την Μπέσυ να ξαπλώσει. Την σκέπασα με μια ελαφριά κουβέρτα κι έσταξα μπόλικο κολλύριο στα μάτια της που είχαν στεγνώσει. Έβαλα στο cd-player τις «Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ» και πήγα στην βιβλιοθήκη. Πήρα το ιατρικό σύγγραμμα «Περί του ιού Έμπολα», κάθισα αναπαυτικά στην πολυθρόνα, άναψα τσιγάρο κι άρχισα να διαβάζω με καθαρή, συνάμα απαλή φωνή, στάζοντας κολλύριο στα μάτια της κάθε τόσο.
Η απαλή μουσική ηρεμούσε, βαθμηδόν, το νευρικό σύστημα της Μπέσυς. Η άκαμπτη λογική του επιστημονικού συγγράμματος ξεμπλοκάριζε, αργά αλλά σταθερά τον βραχυκυκλωμένο εγκέφαλό της. Ταυτόχρονα, η περιγραφή της φρικτής δράσης του Έμπολα δημιουργούσε μικρά, αλλεπάλληλα σοκ στη συνείδησή της, που επιτάχυναν το ξεμπλοκάρισμα.
Η Μπέσυ έχει γερό οργανισμό και σε μισή ώρα συνήλθε. Άτονη, ακόμα, μου διηγήθηκε την ιστορία της:
Πρώτα είδε ολόκληρη την εκπομπή του Δυσαγγελάτου στον «ΣΚΑΣΕ» κι έπειτα,κάνοντας ζάπινγκ, παρακολούθησε τα δελτία ειδήσεων στο «SBAR», τον «ΚΑΔΕΝΑ», το «ΜΕΓΚΑΛΗ ΜΑΣΧΑΛΗ»,και την «ΞΕΝΕΡΙΤ». Μετά, ξαφνικά, όταν παρακολουθούσε τον Βερύκοκο, μια φωτοβόμβα έσκασε στο κεφάλι της. Ένα λευκό φως την τύφλωσε και παύθηκαν όλα.Αυτή την λέξη χρησιμοποίησε. «Παύθηκαν».
Την έβαλα να μου υποσχεθεί ότι δεν θα ξαναχρησιμοποιούσε τον εαυτό της σαν πειραματόζωο. Ποτέ! Για κανένα λόγο! Ούτε για το καλό της επιστήμης!
Το υποσχέθηκε.
Ξέροντας πόσο ξεροκέφαλη είναι,κατέβασα από τη βιβλιοθήκη το σύγγραμμα «Περί του πυρετού της Λάσα» και το ακούμπησε σε εμφανές σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου