Κύπρος

Το 1570 , οι Τούρκοι αποβιβάζονται στην Κύπρο και οι προηγούμενοι κατακτητές της , οι Βενετοί παραιτούνται επίσημα από τα δικαιώματά τους επάνω στο νησί . Είκοσι χιλιάδες κάτοικοι της Λευκωσίας σφαγιάζονται ή αιχμαλωτίζονται. Την πρώτη Αυγούστου του ιδίου έτους παραδίδεται και το τελευταίο κέντρο αντίστασης  η Αμμόχωστος.

Οι νέοι κατακτητές αποκαταστήσανε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Εκκλησίας της Κύπρου παρά το γεγονός ότι υπήρξαν πολύ πιο τυραννικοί των Βενετών κατακτητών. Οι καταπιέσεις οδήγησαν τον λαό σε απεγνωσμένες ανταρσίες εναντίον της Τουρκικής διοίκησης.

Το 1674 σημειώθηκε και νέα Ελληνοτουρκική ανταρσία η οποία σημείωσε μερική επιτυχία με τον φόνο του Τούρκου διοικητή και την πυρπόληση του διοικητηρίου. Το 1821 στάθηκε αφορμή για νέες Τουρκικές καταπιέσεις . Στις 9 Ιουλίου του ιδίου έτους απαγχονίζεται ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και 300 πρόκριτοι του νησιού. Ανάλογες σφαγές έγιναν και μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827.

Το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ το 1869 υποχρέωσε την τότε Βρετανική Αυτοκρατορία στην απόκτηση βάσεως στην Κύπρο για να διασφαλίσει τον νέο δρόμο προς τις Ινδίες . Με αντάλλαγμα την προάσπιση των Τουρκικών συμφερόντων απέναντι στις απαιτήσεις της Ρωσίας το νησί παραχωρήθηκε στους Βρετανούς με «προσωρινό» χαρακτήρα.

Ο χάρτης της νήσου υπό ο βλέμμα του βασιλέως Γεωργίου VI

Το 1878 έφθασε στην Κύπρο ο πρώτος Βρετανός διοικητής. Η παρουσία των Βρετανών αναπτέρωσε τους εθνικούς πόθους των Κυπρίων. Οι Βρετανοί απεναντίας δεν έδειξαν καμία πρόθεση για την ένωση των Κυπρίων με την μητέρα Ελλάδα. Παρά δε το γεγονός της πλήρους παραιτήσεως των Τούρκων από το νησί το έτος 1918 η πρόθεση των Βρετανών φάνηκε με την επαναφορά τους στα πράγματα της Κύπρου , με τις συνθήκες του Λονδίνου και της Ζυρίχης.

Έκανα μια σύντομη αναδρομή στην Ιστορία για να δείξω στον αναγνώστη πόσο σοφό είναι το ρητό ότι «η Ιστορία επαναλαμβάνεται». Σαν Έλληνας πολίτης που σκέπτεται ελεύθερα ανησυχώ για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα , όσο και στην Κύπρο με τους τούρκους πάνω στο νησί , με τον συνεχιζόμενο εποικισμό και την αυξανόμενη Τουρκική επιθετικότητα επί της Κυπριακής Α.Ο.Ζ. 

Ανίκανοι εκ των πραγμάτων τόσον εμείς , όσον και οι Κύπριοι να υπερασπισθούμε τα δικαιώματά μας , που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας , ενδίδουμε στις απαιτήσεις των Τούρκων και των συμμάχων τους Αγγλοαμερικανών που συνδέουν την λύση του Κυπριακού με την συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Κυπριακής Α.Ο.Ζ με ένα νέο σχέδιο Ανάν προς όφελος της Τουρκίας .

Μια είναι η λύση : Ένα κράτος , μια ιθαγένεια, μια διεθνής προσωπικότητα. Αυτό που διαβλέπουν οι ξένοι διαμεσολαβητές, εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και αποτελεί μοναδική ευκαιρία για την Τουρκία. Για τους Κύπριους και τον Ελληνισμό γενικότερα αποτελεί καλοστημένη παγίδα. Αφελείς ή προδότες να αποκαλέσω αυτούς που πιστεύουν ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει τους στρατηγικούς της στόχους έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι οι Έρογλου , Νταβούτογλου και Ερντογάν είναι προοδευτικοί ηγέτες που επιζητούν δίκαιη λύση του Κυπριακού;

O μόνος τρόπος που μπορεί να λυθεί το Κυπριακό και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, είναι με την αλλαγή της στρατηγικής από μέρους της Κύπρου. Η πολιτική των διαρκών υποχωρήσεων και των δύο τελευταίων προέδρων Χριστόφια και Αναστασιάδη έχει αποτύχει. Οι υποχωρήσεις δεν δημιουργούν πίεση στην Τουρκία για να λύσει το Κυπριακό , αλλά την καθιστούν πιο επιθετική και αδιάλλακτη. Μόνον αν της δημιουργηθεί εσωτερικό πολιτικό κόστος θα καταλάβει ότι δεν είναι «το λιοντάρι που βρυχάται» αλλά μια παμπόνηρη αλεπού.

Αποτελεσματική πολιτική για την τόνωση της θέσης της Κύπρου θα ήταν μια προσέγγιση με τους πάντα ενδιαφερόμενους Ρώσους ώστε να δοθεί άδεια εγκατάστασης «προσωρινών» στρατιωτικών βάσεων στο νησί προς όφελος του Κυπριακού λαού με την συνεπακόλουθη εκδίωξη των «προσωρινών» βάσεων της χρεωκοπημένης πάλαι ποτέ Βρετανικής αυτοκρατορίας και συμμάχους αυτών Τούρκους κατακτητές-εποικιστές.

Ο «kutve” Χριστόφιας στις αποκαλούμενες «συγκλίσεις» του με τον Ταλάτ , υποκινούμενος από την προσωπική του ιδεοληψία, το μόνο που έκανε ήταν οι συνεχείς μονομερείς υποχωρήσεις ,  υποβαθμίζοντας τα συμφέροντα της Κύπρου ενεργώντας ως εφαρμοστής του σχεδίου Ανάν που ο λαός του αποδοκίμασε. Στην περίοδο διακυβέρνησής του , δεν προμηθεύτηκε ούτε ένα όπλο προς ενίσχυση της άμυνας του νησιού. Δεν αναβάθμισε τον πεπαλαιωμένο Ρωσικό οπλισμό του Κυπριακού στρατού. Δεν επεδίωξε την αποκατάσταση των πληγωμένων σχέσεων με τον παραδοσιακό φίλο της Κύπρου , την Ρωσία.

Ν.Αναστασιάδης , πρόεδρος Κυπριακής Δημοκρατίας

Τον διαδέχθηκε  ο "προσκυνημένος Ανανιστής" Αναστασιάδης που από λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης και από κακούς χειρισμούς του ιδίου οδήγησε την Κύπρο στο μνημόνιο. Αποδέχθηκε το κούρεμα που κατέστρεψε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της νήσου και οδήγησε την οικονομία της σε κατάσταση ελεγχόμενης χρεωκοπίας.

Η λύση του Κυπριακού , μπορεί να επέλθει μόνο εφ όσον εκλείψουν οι συνθήκες κατοχής και επανέλθει καθεστώς που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση της Κύπρου και στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με δημοκρατικό πολίτευμα σε ενιαίο κράτος δικαίου . Αυτά δηλαδή που δεν μπορεί να συνυπάρξουν σε περίπτωση διζωνικής λύσεως που επιζητούν οι Τούρκοι.

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι οι Κύπριοι πρέπει να προχωρήσουν στην σύναψη στρατηγικών συμμαχιών για την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Α.Ο.Ζ , όπως προσφάτως έπραξαν με το Ισραήλ και την Αίγυπτο . Να επιζητήσουν και άλλες συμμαχίες με ισχυρά κράτη που να αψηφούν τους λεονταρισμούς των Τούρκων , αποστρέφοντας την πολιτική τους απ το δόγμα «ανήκωμεν εις την Δύσιν» , μη υπακούοντας στην φωνή των σημερινών «Κυρίων» τους.

 

 

Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) ήταν η οργάνωση των Ελληνοκυπρίων στην οποία χρωστάει την ελευθερία της η Κύπρος από την βρετανική κατοχή

Σε όλα τα γεγονότα που σημάδευσαν το Κυπριακό δεν θεωρώ άμοιρο ευθυνών τον λαό της Κύπρου που φαίνεται πως λησμόνησε τις κρεμάλες και τις αυτοθυσίες των παιδιών του. Ένας σημαντικός παράγοντας απορρύθμισης της εθνικής τους συνείδησης είναι και η ατομικότητα που συνεπάγεται  η  υιοθέτηση των καταναλωτικών προτύπων της Δύσης και ένας τρόπος ζωής που προέκυψε απ τον στραγγαλισμό μιας κοινωνίας που ήταν κατά κύριο λόγο αγροτική. Τι συνέβη και το κόμμα του Γιώργου Λιλλήκα , τέως υπουργού εξωτερικών της κυβερνήσεως του ήρωα προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου , πέρασε στην τρίτη θέση  παρά το γεγονός της δεδηλωμένης αντίθεσής του σε κάθε σχέδιο ταπείνωσης της Κύπρου και ανεδείχθη σαν πρόεδρος της σκληρά δοκιμαζόμενης Κύπρου  ένας ένθερμος «ανανιστής» , υποτελής των Αγγλοαμερικανών , όπως ο Αναστασιάδης;

Από τον κακό Χριστόφια στον χειρότερο Αναστασιάδη , παιδιά και οι δύο του διαμεσολαβητή (αρμοστή) της Κύπρου Αμερικανού Ντόρνερ με σύζυγο Τουρκάλα διπλωμάτη. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση για να περάσουν τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών και των συμμάχων τους Τούρκων , με την Κύπρο διαμελισμένη σε δύο κράτη και τους Τούρκους κυρίαρχους στην Α.Ο.Ζ με ποσοστό 20%.

Το μόνο που απομένει να προσθέσει κανείς είναι η ευχή : O Θεός να σώσει την Κύπρο.

Δήμος Γ.Παπαδήμας , Δεκέμβριος 2014