Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών ; Ποιος ηγέτης θα εμπνεύσει σ ’ένα λαό την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια του με αξιοπρέπεια.

                Είναι καταπληκτικό, πώς γίνεται να συζητάμε επί πέντε  ολόκληρα χρόνια για «διαπραγμάτευση», με ρήτρα τον αφανισμό της Ελλάδας, και να μην μπορεί κάποιος να καταλάβει τι ακριβώς έχουμε «εμείς»  που θέλουν «αυτοί»  , προκειμένου να έχουν λόγο να «διαπραγματευτούμε». Και επειδή απλοί και ταπεινοί όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες μερικά πράγματα δεν ισχυριζόμαστε ότι τα καταλαβαίνουμε αμέσως, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.  

                Όταν πάει ένας έμπορος να αγοράσει ελιές, ο έμπορος έχει τα λεφτά που θέλει ο παραγωγός, και ο παραγωγός έχει τις ελιές που θέλει ο έμπορος. Αν ένας από τους δύο δεν έχει κάτι που να ενδιαφέρει τον άλλο, δεν υπάρχει λόγος διαπραγμάτευσης. Τα ίδιο συμβαίνει σε κάθε περίπτωση που τίθεται ζήτημα «διαπραγμάτευσης». Και οι δύο έχουν κάτι που θέλει ο άλλος και η διαπραγμάτευση αφορά σε τι ποσότητες και όρους θα καθοριστεί η τελική συναλλαγή. Η  τρόικα, η Ευρώπη, οι παγκόσμιοι «παίχτες» του δανεισμού, έχουν χρήματα που θέλει η Ελλάδα. Η Ελλάδα  τι έχει που χρειάζονται αυτοί για να μας συζητάνε και να διαπραγματεύονται μαζί μας;

Αν κάποιος δεν μπορεί να απαντήσει άμεσα σε αυτή την ερώτηση, σε όποια θέση και να βρίσκεται, είτε είναι απλός πολίτης είτε πολιτικός που χειρίζεται τον αφανισμό ή την σωτηρία της χώρας, νομίζω πως δεν ξέρει τι του γίνεται….

                      Πιέζοντας το μυαλό να δώσει οπωσδήποτε απάντηση για να μην ρεζιλευτεί,  ο απλοϊκός Έλληνας θα απαντήσει «ο Εθνικός μας πλούτος». Δηλαδή τι να διαπραγματευτούμε;  ότι θα μας δώσουν λεφτά και θα του δώσουμε τον πλούτο μας και θα φύγουμε;  Μήπως να τους βάλουμε συνέταιρους στην εκμετάλλευση;  Αν συνεχίσουμε να ζούμε με δάνεια , τον πλούτο μας έτσι κι αλλιώς θα τον έχουν στα χέρια τους πολύ σύντομα.

 Έχουμε υπογράψει ότι αν αποτύχουμε τα παίρνουν ΟΛΑ. Αυτοί δήθεν μας βοηθάνε να μην αποτύχουμε. Και εμείς (παπαντρεοσαμαρικοί) εντελώς αφελώς σε βαθμό προδοσίας, θέλουμε να αυτοπαραμυθιαζόμαστε  ότι αυτοί που δεν διστάζουν να κάνουν πολέμους για το κέρδος , εμάς, για τα ωραία μας τα μάτια, θα μας βοηθήσουν να πετύχει το Μνημόνιο και να πάρουν πίσω τα λεφτά εντόκως βεβαίως και δεν θα δουλέψουν ύπουλα να αποτύχουμε για να πάρουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Και μετά από ήδη πέντε αποτυχημένα χρόνια Μνημονιακής πολιτικής, εμείς πρέπει κατά τους Μνημονιακούς να πιστέψουμε ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην πλήρη υποδούλωση της χώρας, αλλά συνιστά φιλότιμη προσπάθεια που απλά δεν πήγε τόσο καλά και θέλει περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί.

Συνεκμετάλλευση δεν τους ενδιαφέρει , γιατί έχουν ήδη την εκμετάλλευση. Έχουν πάρει λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια, την καλή Αγροτική, την χερσόνησο του ΠΙΚΠΑ Βούλας και πάρα πολλά άλλα "φιλέτα" του Εθνικού πλούτου για πενήντα και ενενήντα χρόνια και ότι μερίδια έχει το Ελληνικό Κράτος , η δε πλήρης κυριότητα θα περάσει σε αυτούς για πάντα με την τελική μας αποτυχία.

Και αν τελικά είναι λάθος το σκεπτικό για κάποιο λόγο που μας διαφεύγει και  για τα ωραία μας τα μάτια αγιάσουν οι κερδοσκόποι δανειστές των πολέμων;  Και αν το παλεύουν τα παιδιά ειλικρινά και πετύχει το Μνημόνιο; Μέσα σε 10 χρόνια στην Βουλγαρία, δίπλα μας, στην γειτονιά μας,  έφυγε ο μισός πληθυσμός στο εξωτερικό και το καλύτερο κομμάτι του πλούτου της,   την γη της,  την αγόρασαν ξένοι επενδυτές που την εκμεταλλεύονται με μηνιάτικα 200 ευρώ, συντάξεις των 100 ευρώ και τιμές Σούπερ Μάρκετ όπως στην Ελλάδα.
Προοπτική να γυρίσουν πίσω οι Βούλγαροι μετανάστες δεν υπάρχει καμία. 

Και να φαντασθεί κανείς πως οι Βούλγαροι μετανάστες , δεν είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων , όπως τα παιδιά μας . Και ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός , με την αθρόα μετανάστευση των καλύτερων μυαλών της χώρας , να μείνει η Ελλάδα με μεγάλο ποσοστό συνταξιούχων, ανήμπορων και ανενεργών ανθρώπων.

Και το ερώτημα παραμένει.

Είναι ντροπή ένας ολόκληρος λαός, στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της Ελλάδας, να εξακολουθεί να συζητά ως  μοναδικό διακύβευμα των εκλογών την διαπραγμάτευση του Δημόσιου χρέους, και ποιος θα το διαπραγματευτεί καλύτερα κ.λ.π.  χωρίς να έχουμε καταλάβει τι είναι αυτό που έχουμε εμείς και το θέλουν οι άλλοι.

             Το μόνο που έχουμε είναι η πιθανότητα να πούμε ότι «αν δεν ικανοποιηθούν οι κόκκινες γραμμές μας, είμαστε αποφασισμένοι να το τραβήξουμε και να ζήσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Γιατί , αν δεν το  πιστεύουμε, αυτόματα προκύπτει ότι μπορούμε να ζήσουμε μόνο σαν σκλάβοι. Άρα θα έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν τα Μνημόνια και όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν.  Ο σκλάβος δεν ανήκει σε μεγάλη ομάδα που λέγεται λαός, Έθνος, Κράτος, πατρίδα. Τότε , όλα καλά και οι εκλογές δεν έχουν νόημα.

Κάποιοι λαοί μπορούν να επιβιώνουν στις παγωμένες χώρες τους που φυτρώνουν μόνο πατάτες και άλλοι στις καυτές χώρες που δεν φυτρώνει τίποτα. Εμείς τι δεν πράξαμε σωστά για να είμαστε σε αυτή την κατάντια; Ή σαν λαός είμαστε άχρηστοι ή οι ηγέτες μας είναι άχρηστοι;  Σαν λαός όπου πάμε μετανάστες διαπρέπουμε. Εκεί όμως ,η κοινωνία και η οικονομική ζωή είναι οργανωμένη. Ποιος έχει εδώ την ευθύνη της οργάνωσης και γιατί απέτυχε;

Εμείς τους ψηφίσαμε και τους ψηφίζουμε. Τρείς φορές το κάθε κόμμα  αλλάξαμε μετά το 1974 και κάθε φορά που  αλλάζαμε κυβέρνηση ο νέος κυβερνήτης έριχνε το βάρος της αποτυχίας στον παλαιό και άρχιζαν πάλι να τάζουν τα ίδια , τα αυτονόητα.  Αξιοκρατία,, πάταξη της διαπλοκής, ανάπτυξη κ.λ.π. Σε όλων τα προεκλογικά φυλλάδια το ίδιο ακριβώς μοτίβο. Εμείς αυτά ψάχναμε, γι αυτό τους αλλάζαμε. Αυτοί απέτυχαν για 40 χρόνια να υλοποιήσουν τις επιθυμίες του λαού.

Το 24% των Ελλήνων τους ψήφισε το 2009 αλλά με την πετυχημένη αποβλάκωση των ΜΜΕ οι μισοί δεν πήγαμε καθόλου να ψηφίσουμε και μας προέκυψαν Δημοκρατικά εκλεγμένοι με 48%.  Και γιατί ψηφίστηκαν; Ο Παπανδρέου το 2009  είπε ότι λεφτά υπάρχουν. Ο  Σαμαράς το 2012   είπε ότι είναι καταστροφή το Μνημόνιο.
Αυτοί σφετερίστηκαν την εξουσία και αντί να πουν την αλήθεια που δεν ήξεραν και να ξαναπάνε στις εκλογές, τράβηξαν τον δρόμο των Μνημονίων. Οι Ηγέτες στις δύσκολες περιόδους εμψυχώνουν τους λαούς τους, τους κάνουν να πιστέψουν ότι μπορούν, ότι το αξίζουν. Οι δικοί μας «Ηγέτες» πάλεψαν για το αντίθετο. Πάλεψαν γιαυτό που από αρχαιοτάτων χρόνων προσπαθεί να κάνει κάθε εχθρός με την προπαγάνδα. Να κάμψει δηλαδή το ηθικό του λαού που θέλει να κατακτήσει , να πάρει τον πλούτο του και να τον κάνει σκλάβο. Αυτή όμως δεν είναι η  σημαία της πολιτικής ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μετά το 2009;;
Ότι στην Ελλάδα δεν παράγουμε ούτε το γάλα των παιδιών μας; Ότι είμαστε διεφθαρμένοι, ότι μαζί τα φάγαμε, ότι μας αξίζει ότι παθαίνουμε και πρέπει να το βουλώσουμε. Πότε μας κάλεσαν να «αγωνιστούμε» και δεν ανταποκριθήκαμε ;

Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπανδρέου και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί , ακόμη και των μικρότερων κομμάτων και προπαγανδιστές των ΜΜΕ πάλεψαν 5 χρόνια άξια σαν φερέφωνα του εχθρού που θέλει να πάρει τον πλούτο και να σκλαβοποιήσει τον λαό , να μας πείσουν ότι είμαστε άχρηστοι και ανίκανοι να ζήσουμε τον εαυτό μας , άρα, μπορούμε να ζήσουμε μόνο ως σκλάβοι. Ποιοι από αυτούς το έκαναν συνειδητά ή από ελαφρότητα του νου, δεν έχει καμία σημασία. Αυτοί ξέρουν μόνο τον σίγουρο δρόμο. Τον σίγουρο δρόμο του σκλάβου που τίποτα δεν διεκδικεί, σε τίποτα δεν έχει να ελπίζει. Και ο καλύτερος σκλάβος είναι αυτός που δεν το ξέρει ή αυτός που έχει αποδεχθεί να ζει με την σιδερένια μπάλα αλυσοδεμένη στο πόδι του.

Αγώνας δεν είναι «ξέρω πόσα λεφτά έχω, πάω στο Σούπερ Μάρκετ που όλα έχουν συγκεκριμένες τιμές , ψωνίζω και φεύγω». Αγώνας είναι ότι παλεύω και κάνω ότι χρειάζεται για να νικήσω γιατί κανείς δεν εξασφαλίζει το αποτέλεσμα που θέλω.

Αν λοιπόν πιστεύουμε ότι μπορούμε να είμαστε κάτι περισσότερο από σκλάβοι, αν ο Κολοκοτρώνης και δεκάδες ήρωές μας δεν ήσαν βλάκες που ξεκίνησαν αγώνα χωρίς κάποια Ανωτέρα Δύναμη να τους έχει εγγυηθεί την ποθητή νίκη , ας κάνουμε σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι αν χρειαστεί μπορούμε να αποτινάξουμε και πάλι τον ζυγό μας  , γιατί το αξίζουμε.

Η ανησυχία μας ας εστιαστεί στο ότι όποιος βγει μετά τις εκλογές , να μπορέσει να μεταφέρει την πίστη αυτή των Ελλήνων στους Δανειστές.   Πάντως για μένα ένα είναι σίγουρο, ότι αυτός ο πόλεμος θα κερδηθεί πολύ ευκολότερα από αυτόν του Κολοκοτρώνη...

ΕΗΣ