Για τα όμορφα τραγούδια
του μέλλοντος μας μιλώ..
23 Γενάρη
και μετράμε αντίστροφα. Σαν τους φαντάρους στη σκοπιά
24-25 Γενάρη
οι εκλογές μας καλούν.
Οι μέρες των δεκάδων κούφιων ανακοινώσεων, τα
φωτορεπορτάζ καλλιστείων, τα καρφιτσωμένα χαμόγελα τελειώνουν .
Τόσα συνθήματα με όσα κάναμε, θα κάνουμε, θα θα
θα…Τόσο μακριά, τόσο απόμακρα από τις ανάγκες τις κοινωνίας αλλά τόσο αναγκαία στην κοινωνία
της κατανάλωσης!!!
Ομιλίες, λέξεις ατάκτως ριμμένες που δεν ταράζουν
τα νερά, δεν καταλήγουν σε νηφάλιες αποτιμήσεις, σε αναδιφήσεις πάνω και πέρα
από το «δος ημίν σήμερον την ψήφο εσού την επιούσια…». Και δώστου λιβάνι,
σμύρνα και χρυσό.
Μα είναι σε όλους γνωστό… Εμείς η κοινωνία,
Δεν ψάχνουμε τον Προμηθέα . Είναι μακριά ο
Καύκασος…
Δεν μας εμπνέει η Σίβυλλα. Έσβησε ο δαυλός.
Ψέγουμε τον κάθε Επιμηθέα.
Ανιχνεύουμε το παρελθόν, διαπερνώντας το παρόν,
θωρώντας το μέλλον.
Δεν
παλεύουμε στο χρόνο για τον χρόνο αλλά για τη ζωή…
Συλλαβίζουμε την πραγματικότητα λοιδορώντας …την
γκρίζα ζώνη του ανείπωτου
Το πουλί της καταιγίδας εμφανίζεται και διασχίζει
πάντα καθαρό ουρανό. Στη καταιγίδα
είμαστε. Το αισθανόμαστε.
Είμαι σίγουρος . Θα χαρίσουμε άλλη μια φορά εισιτήριο
απεριορίστων διαδρομών σε κάθε πειρατικό όνειρο. Βεβαίως είμαστε έτοιμοι να
εισπράξουμε την κατηγόρια παλεύοντας πάνω στη ρότα που φωτίζει ακόμη ο λύχνος
του Αλαντινου.
Σαν το κορίτσι με τα σπίρτα στεκόμαστε και
παρατηρούμε. Δίχως μάσκα. Τι πειράζει; Έτσι καλλίτερα ..αν θελήσουμε να
αλλάξουμε προσωπείο απλά θα σκίσουμε το πρόσωπο μας, θα γδάρουμε την πέτσα μας.
Βλέπω βραδιάζει. Από τις τρύπες που αφήνουν τα κενά των λέξεων μου κοιτάζω τον
κόσμο. Οι στίχοι κυλούν ατέλειωτοι. Ποιος διάολε το μελοποίησε;
Πουτάνα μνήμη, άδικη
ό,τι ωραίο έζησα λιώνει
σαν να'ταν χιόνι
κι όλα τα άσχημα εδώ
βουνά αμετακίνητα. (Κ. Δεσποινιάδης)
ε
όχι λοιπόν
ΔΙΑΒΑΙΝΟΥΜΕ
τον Ρουβίκωνα
Η
ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
γιατί
και ο άνεμος χρειάζεται ανάσα
Απολείπειν ο θεός Αντώνιον
αποχαιρέτα την , την
Αλεξάνδρεια που χάνεις…
Χρήστος Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου