Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

2η Γιορτή Ρουμελιώτικης Κουζίνας ,ΦΩΤΟ - ΣΧΟΛΙΑ





Ολοκληρώθηκε την Κυριακή 3 Μάιου η 2η Γιορτή Ρουμελιώτικης Κουζίνας. Μια γιορτή που  αναβαθμίστηκε αισθητά σε σχέση με πέρσι, και ελπίζουμε να συνεχίσει να έχει ανοδική πορεία.
Η πρώτη ημέρα (η παρουσίαση στο Κυριακοπούλειο) ήταν μία αποκάλυψη για όποιον είχε τη χαρά να την παρακολουθήσει. Ήταν από εκείνες τις λίγες, πραγματικά, στιγμές στη ζωή μας που κάνεις μία συζήτηση ή κλείνεις ένα βιβλίο ή βγαίνεις από μία αίθουσα και αισθάνεσαι εξυπνότερος ή προβληματισμένος ή απλά πεφωτισμένος… Πλήθος πληροφοριών σε απλή, καθημερινή γλώσσα μας μάγεψαν για δύο ολόκληρες ώρες.
Το ότι ξεκινήσαμε με την συνηθισμένη εθιμοτυπική πρακτική, ο ένας αντιδήμαρχος να ευχαριστεί για την προσφορά του τον άλλο, ήταν μια μικρή παραφωνία. Πρώτη ομιλήτρια ήταν η κα. Τσονάκα με θέμα το Μέλι. Δυστυχώς αρκέστηκε στην ιστορική αναδρομή, από την αρχαιότητα έως σήμερα, για τα οφέλη του μελιού και των υποπροϊόντων του, καθώς  και για τις χρήσεις του. Θα μπορούσε ίσως να αναφερθεί στα πλεονεκτήματα που έχει η Φωκική Γη, για τα προβλήματα στην τυποποίηση -συσκευασία και διάθεση, για την έλλειψη επιμορφωτικών σεμιναρίων για τους νέους μελισσοκόμους ή για την προώθηση του προϊόντος…
Δεύτερη ομιλήτρια ήταν η συγκλονιστική (σύμφωνα με τον Μαμαλάκη) Σοφία Αναγνωστάκου. Θέμα: η ελιά Αμφίσσης. Η ομιλία της ξέφυγε από την περπατημένη και με μία παράλληλη παρουσίαση στατιστικών και διαγραμμάτων στην οθόνη έγινε κατανοητή σε όλη την αίθουσα.
Το συνέδριο είχε κερδίσει και τον πιο δύσπιστο, και οι ομιλητές ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Σειρά πήρε ο Γεώργος Ντούτσιας (σεφ) που πραγματικά μας άνοιξε τα μάτια για το ότι η περιβόητη Ιταλική κουζίνα ή η Γαλλική κουζίνα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία καλοστημένη βιομηχανία τροφίμων, που δίνει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο στον Ιταλό αγρότη ή στο Γάλλο κτηνοτρόφο, καθώς τα τοπικά προϊόντα τους με ένα άψογο μάρκετινγκ πωλούνται σε όλον τον κόσμο. Ο ίδιος παραδέχτηκε πως παλιά έβαζε στην κουζίνα του ξένα προϊόντα γιατί απλούστατα έτσι ήταν η μόδα ή γιατί δυστυχώς στα Ελληνικά προϊόντα δεν  υπήρχε συνέπεια. Χαρακτηριστικά είπε «Έβαλα Κρητική γραβιέρα σε ένα πιάτο. Την πρώτη φορά τέλεια η γραβιέρα. Τη δεύτερη φορά μου έστειλαν άλλη γραβιέρα. Και την τρίτη φορά δεν είχε γραβιέρα…»  Ή για τη λίμνη Κόμο: ένα ψάρι έχει η λίμνη και το μαγειρεύουν 29 εστιατόρια με 29 διαφορετικούς τρόπους… Για το πώς συνεργάζονται στο εξωτερικό οι παραγωγοί και προσφέρουν ανεπανάληπτα προϊόντα καθιστώντας και τους ίδιους  οικονομικά εύρωστους.
Στο τέλος πήρε το λόγο ένας επιστήμονας, ο Βασίλης Καμβύσης, που μετά την παρουσίαση του, εκτός από την επαγγελματική του κάρτα μόνο αυτόγραφα που δεν τον βάλαμε να μοιράζει! Μία παρουσίαση που πρέπει να παρακολουθήσει όποιος έχει ελιές και σέβεται τον εαυτό του. Μας μίλησε για το Ισπανικό θαύμα: τρώνε ελιά μέσα σε πέντε χρόνια από την φύτευση, έχουν ρίξει το κόστος μαζέματος του καρπού σε 0,03€/κιλό, και δίνουν σημασία στη γεύση και στην ποιότητα. Μας είπε για το πώς έχουμε περισσότερα ελαιοτριβεία από ότι έχει και η Ισπανία αλλά και από την Ιταλία (με 10πλάσιες εκτάσεις…) και κυρίως μας είπε πως τσάμπα χαϊδεύουμε και προσέχουμε όλο το χρόνο τις ελιές μας, μιας και το 70% του αρώματός τους εξαρτάται από το ελαιοτριβείο, από τις σωστές ρυθμίσεις των μηχανημάτων, την ταχύτητα που θα μπει η ελιά στο φυγόκεντρο ή στο ντεκάτερ…. (το αστείο εδώ είναι πως -είμαι σίγουρος- τις ρυθμίσεις στα δικά μας τα ελαιοτριβεία τις κάνει όποιος φτάνει  το κατσαβίδι…)
Η απουσία ενός ομιλητή για το τυρί ήταν απώλεια, αν σκεφτείς πως τα μεγαθήρια ΔΕΛΤΑ και ΦΑΓΕ (ή μήπως η ΕΒΓΑ;) ξεκίνησαν από τη Δωρίδα. Φημισμένοι ήταν οι Στερεοελλαδίτες ποιμένες και ειδικά οι Ρουμελιώτες, που δημιούργησαν την ισχυρότατη επαγγελματική τάξη των γαλακτοπωλών.... (διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/planodii-me-moularia-ke-gaidourakia-stin-athina-ekanan-dianomi-galaktos-ke-dieprepan-stin-manaviki-anagnorizete-tin-odo-opos-itan-to-1934/)
Και φυσικά έχοντας και την καλύτερη πρώτη ύλη (γάλα και αυγά) άνοιξαν και διάσημα ζαχαροπλαστεία (όπως ο Ασημακόπουλος στην Χαρ. Τρικούπη)
Κλείνοντας, έκανε κι ένα παράπονο ο Ηλίας Μαμαλάκης, καθώς σε κανένα εστιατόριο στην περιοχή δεν του σερβίρουν 3-4 ελιές Άμφισσας ή τοπική φέτα από τσοπάνη, όπως και το ότι δεν μπόρεσε να βρει για το κατάστημα του ελιές Αμφίσσης σε μικρές συσκευασίες...
Στο τέλος ακολούθησε ένα μικρό κέρασμα από το ΚΑΠΗ Ιτέας.




Ημέρα 2η
(Εδώ μπαίνεις σαν κειμενογράφος σε έναν πειρασμό , να συνεχίσεις να γράφεις τι καλά που περάσαμε και όλοι να αναδημοσιεύουν  το άρθρο ο ένας στο προφίλ του αλλουνού και όλα καλά στην μικρή μας αυλή ή να πεις την γνώμη σου. Ε λοιπών σαν blogger που σέβομαι τον εαυτό μου προτιμάω το δεύτερο! )
Προφανώς το κιόσκι στην παραλία είναι πια μικρό, μία προσθήκη κατ΄ επέκταση κρίνετε επιβεβλημένη.
Καμία καρέκλα για τις 3 ώρες που ήμασταν εκεί ίσως να ήταν καλή ιδέα για τους ηλικιωμένους τουλάχιστον.
Μία επίδειξη τεχνικής όπως στα γλυκά , ένα μίνι σεμινάριο στησίματος πιάτου  ή κοστολόγηση πιάτου (για τους επαγγελματίες της περιοχής που μην το ξεχνάμε είναι ή γιοι των γονιών τους ή εντελώς αυτοδίδακτοι στο αντικείμενο…) θα είχε μεγαλύτερο  ενδιαφέρων από το να κάνουμε γύρω γύρω το κιόσκη.   
Η ιδέα να φτιάχνουν και να μοιράζουν τα γλυκά στο κέντρο έκανε τα πιτσιρίκια  να μην   πηδάνε μόνο πάνω από τα τηγάνια για να τα φτάσουν.
και για να μπούμε στο «ψητό» … Ρουμελιώτικη κουζίνα έχουμε: πίτσες, αραβικές πίτες, κεφτεδάκια με ψάρι ή κιμά, τηγανιτά  ψάρια ή τάρτα σολομού καλά είναι , αλλά δεν είμαστε εμείς …   εδώ το λένε Ρούμελη το λένε Παρνασσίδα.
Πού είναι η γίδα η βραστή με τα μακαρόνια μπλουμ, το κοκορέτσι, το σπληνάντερο, τα γαρδουμπάκια, το κοντοσούφλι προβατίνα, τα  αμελέτητα ή έστω ένα αρνί στην σούβλα !
Τώρα θα μου πεις φέρε και δύο κλαρίνα να το κάνουμε πανηγύρι!
 Εκεί βρίσκετε  η λεπτή ισορροπία, να κάνεις κάτι αισθητικά όμορφο  που να είναι όμως  δικό σου, να χρησιμοποιήσεις φυσικά και τους χορηγούς πάντα με την σωστή δοσολογία…
 Άντε και του χρόνου. Ακόμα καλύτερα και με περισσότερο άρωμα αυτήν την φορά από ξιγκάκι…
«Μύρκας»
ΥΓ: Τοπικές συνταγές είπαμε ότι κερδίζουν  στο διαγωνισμό μην το ξεχνάμε ώρες ώρες…

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παρα πολυ καλο το σχολιο οσον αφορα την 2η ημερα και συμφωνω για τα παραδοσιακα φαγητα της ρουμελης

Ανώνυμος είπε...

...στην κατηγορία ψαρριών είχε και καλύτερες συνταγές αν θέλαμε να πάμε σε γκουρμέ γεύσεις!