Βουλευτής Φωκίδας: Απογοήτευση, απαισιοδοξία, αδιαφορία

 

Ένα σχόλιο-τοποθέτηση συμπολίτη μας με αφορμή το άρθρο "Τι Βουλευτή θέλουμε τελικά για τη Φωκίδα";

Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του συντάκτη σας «Μύρκα», σχετικά με το είδος και το ύφος της εκπροσώπησης της Φωκίδας στο εθνικό Κοινοβούλιο, μου δίνει αφορμή να παραθέσω τις παρακάτω σκέψεις. Σκέψεις ενός νέου ανθρώπου, ελεύθερου επαγγελματία, χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες, με αγάπη για την πατρίδα του και περισσή απογοήτευση για το μέλλον της.

Προφανώς η πορεία της Φωκίδας σε πολιτικό επίπεδο αντικατοπτρίζει την κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική κατάστασή της. Το «μοντέλο ανάπτυξης», πού επί χρόνια επικρατούσε, ήταν το καθαρά πελατειακό σύστημα με άμεση εξάρτηση των εκάστοτε Βουλευτών από τις μικρές ή μεγάλες εξυπηρετήσεις πού έκαναν ή δεν έκαναν στους ψηφοφόρους τους. Ουσιαστικά ήταν το μοντέλο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, το οποίο ακολούθησαν με τις αναγκαίες διαφοροποιήσεις οι μετέπειτα κυβερνήσεις της ΝΔ. Δουλειά στο δημόσιο ήθελες; Εργασία στην εταιρεία εξόρυξης βωξίτη; Έγκριση κάποιου δανείου από κρατική τράπεζα; Μετάθεση στο στρατό ή προαγωγή στη δημόσια διοίκηση; Αν ήθελες να ικανοποιήσεις το αίτημά σου ο δρόμος ήταν δεδομένος: Το πολιτικό γραφείο του εκάστοτε παράγοντα – Βουλευτή. Ακολουθούσε η ενεργός προεκλογική υποστήριξη του αιτούντα προς το πρόσωπο του «ευεργέτη».

Έτσι δημιουργήθηκαν σχέσεις εξάρτησης. Ο ρουσφετολόγος παράγων εκλεγόταν Βουλευτής με τις ψήφους των ικανοποιηθέντων ή ελπιζόντων προς ικανοποίηση ψηφοφόρων, πού έχοντας χάσει την αξιοπρέπεια και την ελευθεροφροσύνη τους καθίσταντο έρμαια του αρρωστημένου πολιτικού μας συστήματος. Όσοι δεν επέλεξαν να συμβιβασθούν με το παραπάνω μοντέλο και προτίμησαν να δοκιμάσουν τις δικές τους δυνάμεις, αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο μας και στην πλειονότητά τους επέτυχαν σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά πάντως μακριά από τη γενέτειρά τους. Τώρα, για ανάπτυξη του τόπου και οικονομική άνθηση δεν μιλάμε (αρκεί η μίζερη πραγματικότητα πού μας περιβάλλει), παρά τις προσπάθειες κάποιων «σωτήρων μας» να αυτοπροβληθούν με παράθεση δράσεων, πού υποτίθεται ότι έγιναν «κατόπιν δικών τους ενεργειών», απαξιώνοντας περισσότερο την πολιτική εκπροσώπηση του νομού μας.

Η σημερινή κρίση διέλυσε αυτό το μοντέλο πολιτικής συμπεριφοράς και η Φωκίδα εκπροσωπείται τα τελευταία χρόνια είτε από επαρχιακούς δικηγόρους του Πρωτοδικείου Άμφισσας, είτε από συνταξιούχο γιατρό της Αθήνας. Σε κάθε περίπτωση η εκπροσώπηση είναι επιεικώς μέτρια και αυτό φαίνεται από την πορεία παρακμής και απαξίωσης της Φωκίδας, στην οποία επιδρούν όχι μόνο η ελληνική κρίση στο σύνολό της, αλλά και η χρόνια έλλειψη σχεδιασμού και υλοποίησης συγκεκριμένου αναπτυξιακού σχεδίου. Οι ευθύνες είναι πρωτίστως των ψηφοφόρων, πού επιλέγουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά οπωσδήποτε και των ίδιων αυτών πολιτικών προσώπων, πού αδυνατούν να προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα, δεν έχουν κύρος και επιβολή στα κέντρα αποφάσεων και εξαντλούν την όποια ενέργειά τους στην κουραστική (για μας) παρουσία τους σε εκδηλώσεις και
πανηγύρια, από κοινού με τους συνήθεις παράγοντες παλαιοκομματικής κοπής, πού ευδοκιμούν στον άτυχο τόπο
μας (Δημάρχους, συμβούλους κλπ).

Συμφωνώ απολύτως με την κεντρική ιδέα του άρθρου σας και πραγματικά αν υπάρχει περίπτωση σ’ αυτόν τον τόπο να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο (πού δεν το βλέπω με το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό), πρέπει να ασχοληθούν άλλοι άνθρωποι, με άλλες ιδέες και οράματα, ενώ η τοπική κοινωνία οφείλει να στηρίξει το διαφορετικό, το καινούργιο. Προϋποθέσεις γι’ αυτό δεν βλέπω να υπάρχουν, άρα σαν ουτοπία μου μοιάζει η πρόταση, όσο τουλάχιστον επικρατεί η τάση να πετροβολούνται οι ικανοί και να ξεχωρίζουν οι ανίκανοι.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Σενέκας

http://amfissaface.gr/arthra/apopseis/3693-2015-05-15-19-13-38.html