ΝΥΧΤΑ ΒΡΥΚΟΛΑΚΩΝ
Στον σημερινό κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό η κρίση και η ύφεση βρίσκονταν στα πλαίσια του βιομηχανικού κύκλου και διαδέχονταν τη φάση της ανάπτυξης.Συνέβαιναν και συμβαίνουν έχοντας ως αιτία την πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους. Εκφράζονταν είτε σαν κρίση υπερπαραγωγής είτε σαν κρίση εμπορίου είτε σαν τραπεζική είτε σαν δημοσιονομική κ.λ.π. Από κάποιες αντιλήψεις της πολιτικής οικονομίας παρασταίνονται στην καμπύλη της φθίνουσας ευημερίας.
Στην ιστορία του σημερινού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού έχουν συμβεί δεκάδες οικονομικές κρίσεις, άλλες με τοπικό χαρακτήρα κι άλλες με διεθνή, ο οποίος προέρχεται από την αλληλοσύνδεση και αλληλεπίδραση των σύγχρονων οικονομιών.
Οι συνέπειες των κρίσεων, αλλά και οι τρόποι αντιμετώπισης και αντιρρόπησης της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους ήσαν και είναι οι διάφορες νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές, η καταστροφή τμημάτων του κεφαλαίου (κλείσιμο επιχειρήσεων, δραματική αύξηση της ανεργίας και της σχετικής φτώχειας, εξάπλωση της απόλυτης φτώχειας στην πλειοψηφία του πληθυσμού), μεταφορά κεφαλαίων από τους λιγότερο κερδοφόρους κλάδους, εφαρμογή νέων τεχνολογιών, εφαρμογή νέων μορφών οργάνωσης στην παραγωγή και ανακατανομή των σφαιρών επιρροής ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Ας θυμηθούμε τους αμέτρητους τοπικούς πολέμους και τους δυο παγκόσμιους.
Η προτελευταία μεγάλη παγκόσμια κρίση ξεπεράστηκε με την εφεύρεση του τσιπ πυριτίου που έδωσε τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι Η/Υ και όχι μόνο αυτοί μαζικά, σε όλους τους τομείς της παραγωγής και των υπηρεσιών. Αυτό δημιούργησε τεράστιους ρυθμούς αύξησης της παραγωγής, νέους κλάδους, καινοτομίες, επέτρεψε αλματώδη βήματα στην πρόοδο των επιστημών,πολλαπλασίασε την παραγωγή σχετικής και πρόσθετης υπεραξίας και πέτυχε μεγαλύτερους ρυθμούς στη συγκέντρωση και τη συγκεντρωποίηση του κεφαλαίου με καταστροφή των πιο καθυστερημένων επιχειρήσεων, απορρόφηση μικροτέρων από μεγαλύτερες και κολοσσιαίες συγχωνεύσεις βιομηχανιών και τραπεζών. Η συγκέντρωση αμύθητου πλούτου σε ελάχιστα χέρια πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις.
Αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν ένα κύμα ευφορίας στις κυρίαρχες τάξεις, καθώς και σε ορισμένα τμήματα των εργαζομένων οι οποίοι, για διάφορους λόγους, απήλαυσαν για ένα διάστημα ένα καθεστώς σχετικής και αμφίβολης ευμάρειας. Αυτά τα τμήματα πίστεψαν ότι τα βάσανα ανήκουν στο παρελθόν, τουλάχιστον σε ότι αφορούσε στον δικό τους μικρόκοσμο. Μάλιστα,ύστερα από την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» η ευφορία των Δυτικών χωρών ξεπέρασε τα όρια ώστε κάποιοι βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της Ανθρώπινης Ιστορίας.Άρχισαν να προπαγανδίζονται ιδεολογήματα τύπου «παγκοσμιοποίησης»,«πολυπολιτισμικών κοινωνιών», «παγκόσμιου χωριού» κ.λ.π., τα οποία ο καθένας ερμήνευε και ερμηνεύει όπως θέλει και που, στην πραγματικότητα, σκόπευαν και σκοπεύουν στην πλήρη οικονομική και πολιτική κυριαρχία των περισσότερο ανεπτυγμένων χωρών επάνω στις λιγότερο ανεπτυγμένες.
Ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις και διαφοροποιήσεις από κλάδο σε κλάδο κι από χώρα σε χώρα, η παγκόσμια πτωτική τάση το μέσου ποσοστού κέρδους οδήγησε σε μεταφορά κεφαλαίων από τον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα στον τραπεζικό κλάδο. Τα υπέρογκα κέρδη και η αυξημένη δύναμη των τραπεζών οδήγησε στην ηγεμονία τους. Η βάρβαρη απληστία τους και η επιρροή τους στις κυβερνήσεις των χωρών οδηγούν σε περαιτέρω μείωση των κερδών της βιομηχανίας, του αγροτικού τομέα, του εμπορίου, μείωση της γαιοπροσόδου, πάγωμα ή εξάλειψη κάθε πολιτικής για κοινωνική πρόνοια και φτωχοποίηση έως εξαθλίωση μεγάλων μαζών σε όλους τους λαούς. Αυτό οδηγεί στη μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας όλων των χωρών ανεξάρτητα από το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξής τους όπως μαρτυρούν οι αντιδράσεις παραγόντων των παραγωγικών τάξεων σε όλες τις χώρες – από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία και τις ΗΠΑ.
Τα αστρονομικά κέρδη των τραπεζών και η κοντόφθαλμη πολιτική τους τις κάνει να αδιαφορούν για το γεγονός ότι τα πλήγματα που καταφέρνουν στην παραγωγική διαδικασία θα έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση και των ίδιων. Σήμερα το χρήμα που κυκλοφορεί παγκόσμια με διάφορες μορφές είναι 2,5 ή περισσότερες φορές πιο πολύ από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Δηλαδή πρόκειται για μια «φούσκα» που αναπόφευκτα θα σκάσει με εκκωφαντικό κρότο, προκαλώντας κατάρρευση των παγκόσμιων οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων. Οι υπεύθυνοι προσπαθούν και θα προσπαθούν να αποφύγουν αυτή την κατάρρευση χρησιμοποιώντας αδίστακτα κάθε μέσο.
Μέχρι πρόσφατα οι εθνικές αστικές τάξεις των ανεπτυγμένων χωρών πλούτιζαν και σε βάρος των χωρών με μέσο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης μέσω της παγκόσμιας αγοράς και λόγω της εφαρμογής στην παραγωγή τους προηγμένων τεχνολογιών και μορφών οργάνωσης. Όμως, σήμερα, ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν τα κέρδη τους είναι η κατάπνιξη των χωρών αυτών, η καταστροφή των οικονομιών τους και η μετατροπή τους σε συμπληρωματικές των δικών τους ταυτόχρονα με την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου, μισθών,συντάξεων και κοινωνικών παροχών.
Το σημερινό παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν μπορεί να αναπτύξει περισσότερο τις παραγωγικές δυνάμεις. Νέες επιστημονικές ανακαλύψεις, νέες, επαναστατικές τεχνολογίες και καινοτομίες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν θεαματικά το επίπεδο ζωής ολόκληρης της ανθρωπότητας δεν αξιοποιούνται. Αν κάπου εφαρμόζονται, αυτό γίνεται επιλεκτικά και σποραδικά και δεν αλλάζει τη γενική εικόνα.
Νέες μορφές οργάνωσης των επιχειρήσεων που έχουν δοκιμαστεί, παρά το ότι είχαν σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της παραγωγής ταυτόχρονα με τη μείωση του κόστους της, έχουν απορριφθεί.
Τα παραπάνω χαρακτηρίζουν τη σημερινή κρίση σαν δομική.Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της με τις προηγούμενες.
Η Ανθρώπινη Ιστορία δεν στέργει να τελειώσει.
Ταυτόχρονα με τη δομική κρίση τα, μέχρι στιγμής, δεδομένα στο παγκόσμιο πολυπολικό σύστημα ισχύος είναι: η ανάδειξη της Ρωσίας πάλι σε δύναμη Πρώτης Τάξεως, η ραγδαία οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας και ο αγώνας της για διείσδυση σε ζώνες επιρροής που, παραδοσιακά, ανήκουν σε άλλες δυνάμεις, ο νέος πόλος ισχύος συνασπισμός BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) που αρχίζει να οργανώνει τις δομές του, η εναγώνια προσπάθεια των ΗΠΑ να μην υποβαθμιστούν άλλο και χάσουν τον ρόλο του Balance Holderκαι να ανακτήσουν μέρος της χαμένης τους ισχύος, η κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη και οι περαιτέρω φιλοδοξίες της, οι προσπάθειες άλλων μεγάλων χωρών όπως η Μ. Βρετανία και η Γαλλία να μην υποβαθμιστεί περισσότερο ο ρόλος τους στην παγκόσμια σκακιέρα, ο ανταγωνισμός ΗΠΑ – Ρωσίας – Κίνας – Ιαπωνίας στην Ασία,τα προβλήματα στη ΝΑ Μεσόγειο και οι διάφορες βλέψεις και φιλοδοξίες λιγότερο ισχυρών χωρών. Αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση δημιουργούν την απαίτηση για παγκόσμια ανακατανομή των σφαιρών επιρροής και είναι ένα εφιαλτικό σκηνικό για δισεκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Νύχτα των Βρυκολάκων δείχνει πάλι τα μολυσμένα δόντια της. Η αντιμετώπισή της αποτελεί συλλογική ευθύνη των λαών και ατομική ευθύνη του κάθε ενός.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΜΠΙΧΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου