Κωνσταντίνος Ζεμαδάνης: Ο μοναδικός Έλληνας υπεραθλητής, με το 10πλό Ironman!

Ο Κωνσταντίνος Ζεμαδάνης είναι ο άνθρωπος που διαθέτει σιδερένια αντοχή και ατσαλένια θέληση. Και αυτό γιατί αγωνίζεται σε αγώνες υπεραπόστασης. Είναι ο μοναδικός Έλληνας αθλητής που συμμετείχε το 2014 στο Μεξικό στο «Deca Ultra Triathlon», δηλαδή επί δέκα συνεχόμενες μέρες κάλυπτε μεγάλες αποστάσεις σε τρέξιμο, κολύμπι και ποδήλατο και κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον κόσμο. Η Φίλια Μητρομάρα μίλησε με τον 38χρονο υπεραθλητή που κατάγεται και μένει στην Ιτέα Φωκίδος. Γυμναστής και φυσιοθεραπευτής, με δύο μεταπτυχιακά, τώρα σπουδάζει ιατρική και είναι και υποψήφιος διδάκτωρ. Όπως λέει και ο ίδιος «το διάβασμα πάει μαζί με τη γυμναστική. Το ένα ενισχύει το άλλο». Γιατί εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι «η δια βίου άσκηση μέσω της συμμετοχής αλλά και της έρευνας.»

Τι είναι οι αγώνες Iron Man;
Το Ολυμπιακό τρίαθλο περιλαμβάνει 1.500 μ. κολύμπι, 40 χλμ ποδηλασίας και 10 χλμ τρέξιμο. Επόμενη κατηγορία, σε επίπεδο αντοχής, το «Iron Man» τρίαθλο περιλαμβάνει 4 χλμ κολύμπι, 180 χλμ ποδήλατο και 42 χλμ τρέξιμο και οι αποστάσεις αυτές καλύπτονται σε 17 ώρες. Οποιοσδήποτε αγώνας από τον iron Man, ανήκει στην κατηγορία του Ultra Triathlon. Υπάρχουν αγώνες όπως το διπλό Iron Man και το τριπλό Iron Man. Και τα δύο συνεχόμενα αθλήματα τα οποία το πρώτο καλύπτει συνολικά 452 χλμ σε 36 ώρες και το 2ο 680 χλμ σε 60 ώρες. Σχεδόν 100 άτομα στον κόσμο είναι ultra triathletes και την πρωτιά στην Ελλάδα κατέχει ο Κωνσταντίνος Ζεμαδάνης. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το 10πλο iron man είναι περίπου 8 με 12 στον κόσμο, 2ος ο Κωνσταντίνος.

Είναι πολλά τα 10 back-to-back Ironman;

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς;
Από μικρός έκανα μεγάλης διάρκειας προπονήσεις και προσπάθειες, επομένως είχα τη βάση για αγώνες αντοχής και υπεραπόστασης. Είκοσι χρονών κωπηλάτησα από την Ιτέα στην Πελοπόννησο!
Τι σε κινητοποιεί, ποιο είναι το κινητρό σου να ξεκινήσεις άλλη μία προπόνηση; Το κάνεις για την πρωτιά;
Όχι, απλώς θέλω να μειώσω όσο το δυνατόν τις πιθανότητες να συμβεί κάτι και να βρεθώ στο κρεββάτι. Θέλω να παραμείνω υγιής μέχρι το τέλος, φοβάμαι τον θάνατο και την αρρώστια. Το ότι ασχολούμαι με αυτό το ακραίο σπορ το κάνω γιατί είναι ένα exploring, θέλω να εξευρενήσω τις δυνατότητες μου. Είναι μία συνεχής ανακάλυψη για το σώμα, τις ικανότητες και τα ανθρώπινα όρια που μπορεί κάθε φορά να ξεπεράσεις.
Πώς προετοιμάζεις τον εαυτό σου για έναν αγώνα;
Για τον αγώνα που έκανα στο Μεξικό για να καλύψω την απόσταση 2.226 χλμ. σε 10 μέρες προετοιμάστηκα για 400 μέρες! Ήταν καθημερινή προπόνηση.
Τι περιλαμβάνει η προπόνησή σου;
Επειδή είναι υπερεξειδικευμένο άθλημα η προπόνηση μου διαρκεί 35 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο. Προπονούμαι καθημερινά και στα τρία αθλήματα και τα Σαββατοκύριακα προπονούμαι από 8 – 32 ώρες συνεχόμενα. Για να αποκτήσω αντοχή στην αϋπνία κάνω τουλάχιστον δύο ολονύχτιες προπονήσεις. Η ολονύχτια προπόνηση μού κερδίζει χρόνο ώστε να ασχοληθώ την ημέρα με τις υποχρεώσεις μου, τις υπόλοιπες δουλειές μου κ.λπ.

Αρκετά ξεκούραστος δεν φαίνεται;

Δηλαδή δεν κοιμάσαι καθόλου; Πώς ξεκουράζεσαι;
Όλα παίζονται στη διαχείριση του χρόνου. Όταν κάνω ολονύχτια προπόνηση ξεκινώ στις 8 το βράδυ και μπορεί να τελειώσω την επόμενη μέρα το μεσημέρι. Όταν τελειώσω την προπόνηση, δεν πέφτω κατευθείαν για ύπνο αλλά, συνεχίζω τη μέρα μου κανονικά, και κατά τις 8 το βράδυ κοιμάμαι για να ξυπνήσω την επόμενη μέρα στις 8 οπότε και έχω ήδη συμπληρώσει 12 ώρες ύπνου. Το κάνω αυτό γα να μη δημιουργήσω περαιτέρω πρόβλημα στο σώμα μου και απορρυθμίσω τελείως το βιολογικό του ρολόι και πάθει σοκ. Για τον αγώνα στο Μεξικό έκανα 2 ολονυχτίες τη βδομάδα, σπαστά, για 7 μήνες.
Δεν νιώθεις εξάντληση με όλη αυτή την σκληρή προπόνηση;
Το αντίθετο! Τα τελευταία 4 χρόνια που ασχολούμαι με αυτούς τους αγώνες είμαι και πιο υγιής, δεν αρρωσταίνω, έχω χαλυβδώσει το ανοσοποιητικό μου, είμαι συνέχεια ευδιάθετος, καλά και δυνατός. Ούτε μυϊκά προβλήματα ούτε τραυματισμούς. Αυτό βέβαια οφείλεται ότι τα έχω χτίσει σταδιακά, σιγά σιγά.
Όταν αρχίζεις να κουράζεσαι τι κάνεις για να προχωρήσεις;
Όταν το σώμα αρχίζει να κουράζεται, να πονάει ίσως, να βαριέται, να θέλει να κοιμηθεί, αναλαμβάνει το μυαλό να το κινητοποιήσει. Ανεβαίνεις σε ένα άλλο πνευματικό επίπεδο που ελέγχεις όλες τις λειτουργίες του σώματός σου με το νου σου. Πιστεύω ότι αυτό το άθλημα είναι ένας πνευματικός αγώνας, το μυαλό κινεί το σώμα σου.

Ο Κωνσταντίνος παντός καιρού και τερέν.

Και μόνο με το μυαλό υπερνικάς τα εμπόδια δηλαδή;

Και από περιέργεια. Θέλω να δω τι υπάρχει παρακάτω, να ξεπεράσω τα όρια και να δω πως θα αντιδράσει το σώμα μου σε όλο αυτό. Νιώθω ότι αν δεν ικανοποιήσω την περιέργειά μου και το βαθύτερο ένστικτό μου που μου λέει «προχώρα», οι τύψεις και οι ενοχές που θα έχω αν εγκατέλειπα λόγω κούρασης είναι μεγαλύτερες από τον πόνο που μου λέει «σταμάτα». Και 9 στις 10 φορές τελικά έχει αποδειχτεί από την εμπειρία μου ότι είναι καλύτερα που δεν τα παρατάω.
Πώς προστατεύεις το σώμα σου; Για παράδειγμα έχεις τρέξει π.χ. 40 ώρες, νιώθεις ναυτία, δεν βλέπεις καλά μπροστά σου... Τι κάνεις;Είναι καθαρά θέμα προετοιμασίας, διατροφής κ.λπ. Δεν πας μια μέρα και λες θα τρέξω για 70 ώρες! Αυτό το έχεις κατακτήσει σταδιακά. Επομένως το σώμα σου προσαρμόζεται σιγά σιγά στους εντατικούς ρυθμούς. Προσπαθώ να μη βαριέμαι και να την βρίσκω με την προπόνηση!
Που κάνεις συνήθως τις προπονήσεις σου;
Πολλές φορές και στα 700 μέτρα! Δεν καλύπτω αποστάσεις, δεν τρέχω σε όλη την Ιτέα! Στην ολονύχτια κάνω προπόνηση σε στατικό ποδήλατο. Είναι πολύ πιο δύσκολο πνευματικά, γιατί εμπόδιο είναι η ανία και η μονοτονία, αλλά από άποψης σωματικής κατάστασης είναι σα να γυμνάζεσαι έξω, χωρίς όμως να σε διακόπτει κάποιο φυσικό εμπόδιο.
Τι σου έχει δώσει το άθλημα αυτό;
Στο άθλημα αυτό μόνο δίνεις, δεν παίρνεις τίποτα, με την έννοια ότι δεν υπάρχει ακόμη μία ομοσπονδία ή δεν είναι ένα ολυμπιακό άθλημα όπου θα έχεις την ανάλογη επιβράβευση. Δεν περιμένεις αναγνώριση, μια εξωτερική ανταμοιβή δηλαδή, άρα δεν προπονείσαι γι’ αυτό. Το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου, να νικήσεις δηλαδή το εαυτό σου, ούτε καν τον διπλανό σου που αγωνίζεται μαζί σου. Εξάλλου στο άθλημα αυτό δεν υπάρχουν χορηγοί, αν δεν πληρώσουμε δεν θα γίνει ο αγώνας και οι συμμετοχές μας κοστίζουν ακριβά, όπως και οι προπονήσεις μας. Έχω υπολογίσει ότι χρειάζομαι για κάθε μεγάλη μου προπόνηση περίπου 50 ευρώ. Το φαγητό, οι μπαταρίες στο ποδήλατο, διάφορα για τον εξοπλισμό. Ωστόσο βιώνεις απίστευτες εμπειρίες που δεν τις βιώνεις σε κανένα άθλημα, χώρια που γνωρίζεις εκπληκτικούς ανθρώπους τους οποίους θαυμάζεις για τη δύναμη και την αντοχή τους.

Χωρίς στυλ δεν πας πουθενά.

Είσαι απολύτως μόνος σου στο άθλημα αυτό;
Ναι, αλλά έχεις συνοδό, ο οποίος είναι στη βάση σου και σε τροφοδοτεί με τα ρούχα, το φαγητό σου, κάνει support. Χωρίς συνοδό από 3ο Iron Man και πάνω δεν πας. Και πρέπει να είναι άνθρωπος του χώρου, να σε καταλαβαίνει, να σε υποστηρίζει.
Τι σου αρέσει τελικά σε αυτό το άθλημα πολύ;
Με ιντριγκάρει επειδή είναι πολύ καινούριο άθλημα και δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε φόρμες, προγράμματα. Είναι πρωτόγνωρο και αχαρτογράφητο.
Ποιες ήταν οι καλύτερές σου εμπειρίες;
Στο Μεξικό, την 8η μέρα που ξύπνησα και ήμουν άρρωστος, από γαστρεντερίτιδα. Τότε είπα «δεν μπορώ». Τελικά σηκώθηκα με πυρετό, με διάρροια και έβγαλα τον αγώνα αλλά δεν είχα βιώσει ξανά το να αγωνίζομαι άρρωστος. Για μένα αυτό ήταν το exploring των ορίων μου. Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι μερικές φορές πρέπει να επιτίθεσαι και να μην παίζεις αμυντικά, γενικά και στους αγώνες και στη ζωή. Όλα είναι θέμα αυτοελέγχου και όσο και να εξαντλείς το σώμα σου, πάντα υπάρχει περιθώριο να το εξαντλήσεις ακόμη περισσότερο...
Τι θα έλεγες τώρα στους αναγνώστες που σε διαβάζουν, γιατί να σηκωθούν, να αφήσουν τη ρουτίνα και την άνεσή τους και να γυμναστούν;
Η μηχανή που είναι το ανθρώπινο σώμα δεν έχει φτιαχτεί για ακινησία ούτε για να καθόμαστε σε καθιστή θέση (και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι 8 στους 10 έχουν προβλήματα με τη μέση τους, λόγω καθιστικής ζωής). Στη θεωρία της εξέλιξης σηκωθήκαμε από τα τέσσερα στα δύο πόδια. Αυτό που μπορεί να μας προφυλάξει από οτιδήποτε και προληπτικά και θεραπευτικά, είναι η κίνηση. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση: περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι. Επίσης αυτό που πρότεινα είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με την άσκηση. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι το ανθρώπινο σώμα μπορεί επηρεαστεί από την άσκηση μέχρι τα 12 έτη. Δυστυχώς μέχρι τότε έχει διαμορφώσει τη γνώμη, την οπτική και η στάση του το παιδί πάνω στην άσκηση.
Τι πιστεύεις για την άσκηση;
Η άσκηση αλλάζει τα πάντα, το μυαλό σου, τα επίπεδα των ορμονών σου, σου αλλάζει το σώμα σου αλλά και τη διάθεση, σε κάνει πιο χαρούμενο, πιο αισιόδοξο, πιο ευτυχή.
Είσαι δηλαδή ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο;
Ναι, επειδή έχω την όρεξη να το κάνω!

http://www.wefit.gr/news/interviews/konstantinos-zermadanis-ultra-triathletes/