Υπάρχει ιδιωτική ζωή;

Πώς θα ήταν η ζωή μας αν ξέραμε ότι μπορεί μια προσωπική αλληλογραφία μας μέσω email να δημοσιοποιηθεί; Και ότι σκέψεις που κάποια στιγμή μοιραστήκαμε δεν ανήκουν σε εμάς και σε όποιον απευθυνόμαστε, δεν είναι δικές μας, είναι όλων.

Ξέρουμε ήδη πως όποια απόφαση και αν πάρει το Συμβούλιο της Επικρατείας για τη συνταγματικότητα του νόμου σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες την επόμενη μέρα μπορεί να αμφισβητηθεί από όποια πλευρά δεν μείνει ικανοποιημένη. Ξέρουμε επίσης πως η θεσμική μας υπανάπτυξη βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα των αιτίων της ελληνικής κρίσης και ότι ο θόρυβος που γίνεται γύρω από τη Δικαιοσύνη δεν βοηθά την ποιότητα του έργου της.

Με άλλα λόγια, είναι δημοκρατικά παράδοξο να γίνονται δίκες σε τέτοιες συνθήκες, με διασταυρούμενα πυρά πάνω από τα κεφάλια των λειτουργών της Δικαιοσύνης.

Και αυτό είναι εντελώς ανεξάρτητο από την προνομιακή μεταχείριση που έχουν ως προς τα μισθολογικά τους, μια και οι ίδιοι αποφασίζουν πότε και ποιες περικοπές είναι παράνομες. Είναι επίσης άσχετο με τη βραδύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης που κάποιες φορές φτάνει στα όρια της αρνησιδικίας και με αποφάσεις που κατά καιρούς έχουν προκαλέσει το κοινό αίσθημα έχοντας ένα άρωμα ασυλίας των ισχυρών.

Τα μνημόνια σταθερά έθεταν ζήτημα επιτάχυνσης του ρυθμού απονομής της Δικαιοσύνης γιατί είναι αυτή μία από τις βασικές προϋποθέσεις προσέλκυσης επενδύσεων. 

Κανείς δεν δεσμεύει κεφάλαια σε μια χώρα όπου μπορεί να τον βρει μια προσφυγή πίσω από την οποία θα σέρνεται για μια δεκαετία.

Η Δικαιοσύνη ήταν πάντα ένα πεδίο άσκησης πιέσεων και διεκδίκησης επιρροής από πολιτικά και οικονομικά κέντρα. Υπήρχαν και υπάρχουν δικαστές που κάνουν το καθήκον τους, υπήρχαν και υπάρχουν δικαστές που κοιτάζουν το συμφέρον τους, όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα με στοιχείο κοινωνικής ευθύνης.

Υπάρχει πια και δικαστικός λαϊκισμός, όταν ομολογείται ότι το “κλίμα”, δηλαδή η πολιτική βαβούρα, επηρεάζει δικαστικές αποφάσεις. Υπάρχουν και πολλές πληροφορίες για όσα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά, αν έχουν θυμώσει ή αν σκέφτονται αναβολή, παράξενα πράγματα αν ξεκινήσει κανείς από τη διαπίστωση ότι αυτές οι διαδικασίες είναι από τη φύση τους μυστικές, διαφορετικά είναι προβληματικές.

Δεν μπορούμε να πέφτουμε από τα σύννεφα με την αποθεσμοποίηση γιατί πρόκειται για πορεία που εξελίσσεται σε πολλά στάδια, σε βάθος πολλών χρόνων. Οι καταγγελίες για κατάλυση της δημοκρατίας, εκτροπή και πραξικόπημα είναι αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας ιδιολέκτου και κομμάτι της ελληνικής πολιτικής ρουτίνας,

Όμως οι τελευταίες εξελίξεις, με την πειθαρχική διαδικασία σε βάρος αντιπροέδρου του ΣτΕ μετά τη δημοσιοποίηση προσωπικής του συνομιλίας μας δίνουν αφορμές για νέες σκέψεις. Πολύ περισσότερο επειδή υπάρχει σιωπή - από τις αρμόδιες αρχές, τους συνήθεις προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των διανοουμένων, των “διαφωτιστών”.

Τι θα γράφαμε στο επόμενο e mail μας αν γνωρίζαμε ότι μπορεί να διαβαστεί από όλους και όχι μόνο από τον παραλήπτη του; Υπάρχει ιδιωτική ζωή; Και η ενοχή; Ποιος θα μας κρίνει; Μήπως αυτός που μας ξέρει χωρίς να τον ξέρουμε; 

Αγγελική Σπανού